Monthly Archives: februari 2016

Schiphol behind the scenes

Schiphol behind the scenes

DSC_0035 Vanmiddag hebben we een interessant “Kijkje achter de schermen” genomen op Schiphol. Via de agenda van de Postcodeloterij, waar kortingsbonnen inzaten, kwam ik op het idee om dit uitstapje te doen.
We kozen voor de tour van 14.30 uur, waarna we nog even op het panoramaterras gingen kijken.

Voorafgaand aan de tour moesten we bij de buschauffeur onze geboortedatum zeggen, als veiligheidscheck. Twee dames, die meegingen zeiden .. .. 1916. Eh … (bijna) 100 jaar en dan nog meegaan met zo’n tour. Geweldig!

De tour begon op Schiphol Plaza en duurde ruim een uur. Met een bus kwamen we op unieke, beveiligde plekken en hoorden we via een filmpje en van de buschauffeur allerlei wetenswaardigheden over Schiphol. Er werd verteld over de geschiedenis van Schiphol, de landingsbanen, de brandweer, de sneeuwvloot, de grote hangars enz. enz.

Het was heel leuk dat we toevallig de A380 zagen staan, die op het punt stond om naar Dubai te vliegen.
In het filmpje werd verteld over deze bijzondere airbus:
De Airbus A380 is een passagiersvliegtuig die beschikt over twee verdiepingen en plaats biedt aan maximaal 853 passagiers. Het normale aantal is ongeveer 500 passagiers. Het is het grootste luchtwaardige passagiersvliegtuig ter wereld. De stoelindeling in de Airbus is 3-4-3 beneden- en 2-4-2 bovendeks, beide dus met 2 gangpaden. De verdiepingen worden verbonden door twee trappen, een aan de voorzijde en een aan de achterkant van het toestel.
Op 8 juni 2010 landde voor het eerst een A380 op Brussel Airport. Een maand later, op 15 juli, was Schiphol aan de beurt. Bij deze proef werd de technische afhandeling van het toestel getest. Nadat de test werd voltooid, vertrok het toestel weer op dezelfde dag.
Momenteel doet de A380 een keer per dag Schiphol aan. Nu nog bijzonder, maar binnenkort zullen er meer te zien zijn, omdat Emirates airlines 70 van deze toestellen heeft besteld …

Ook een keer een “Kijkje achter de schermen” willen nemen op Schiphol?
Op www.schipholbehindthescenes.nl vind je alle informatie bij elkaar.

The Danish girl

The Danish girl

De eerste dag van de voorjaarsvakantie, gezellig met Linda op stap geweest naar Leiden. Eerst wat gewinkeld in de Haarlemmerstraat en daarna om 16.00 uur naar de film “The Danish girl” geweest. Na afloop een hapje gegeten in “De Bruine Boon”.

The Danish Girl vertelt het bijzondere liefdesverhaal gebaseerd op het leven van de kunstenaars Einar en Gerda Wegener. De film, die zich afspeelt in de jaren twintig, is gebaseerd op het waargebeurde verhaal over Einar’s baanbrekende beslissing om als vrouw, Lili Elbe, door het leven te gaan en de invloed daarvan op hun huwelijk en kunst.

Op Wikipedia heb ik opgezocht wie Lili Elbe nu echt was.
Lili Elbe, geboren als Einar Wegener, (Vejle, 28 december 1882 – Dresden, 13 september 1931) was een Deense kunstschilder(es) en is, voor zover bekend, de eerste die een transseksuele chirurgische operatie onderging.

Aan de kunstacademie in Kopenhagen ontmoette Elbe Gerda Wegener. Ze zijn omstreeks 1906 getrouwd. Beiden werkten als illustrator. Elbe specialiseerde zich in landschapsschilderijen, Gerda illustreerde boeken en modetijdschriften. Het lijkt erop, dat Elbe een voorkeur voor vrouwenkleding bij zichzelf ontdekte tijdens het vele model staan voor de tekeningen van Gerda.

Het is aannemelijk dat ze/hij interseksueel was: haar/zijn uiterlijk was meer vrouwelijk dan mannelijk.
Gedurende de jaren twintig en dertig kleedde Wegener zich als een vrouw, nam deel aan het openbare leven, ontving thuis gasten en noemde zich “Lili Elbe”. Blijkbaar werd hij als vrouw geaccepteerd, hij kreeg zelfs een huwelijksaanzoek. Alleen intieme vrienden wisten dat hij transseksueel was. Aan anderen werd hij door Gerda geïntroduceerd als de zuster van Einar.

In 1930 vertrok Lili naar Duitsland voor de chirurgische ingreep, die in die tijd nog experimenteel was. Elbe onderging een uitgebreid psychologisch onderzoek door de seksuoloog Magnus Hirschfeld in Berlijn. De eerste operatie, de verwijdering van de mannelijke genitaliën, werd verricht door dr. Warnekros in de Frauenklinik te Dresden.
De tweede operatie was bedoeld om eierstokken te transplanteren. Die werden echter tijdens de vierde operatie verwijderd omdat er ernstige complicaties waren ontstaan.

Haar zaak was inmiddels een sensatie geworden, zowel in Denemarken als in Duitsland. In oktober 1930 verklaarde koning Christiaan X van Denemarken haar huwelijk nietig. Ze kreeg een nieuw paspoort waarin haar nieuwe naam en nieuwe geslacht vermeld werden. Gerda hertrouwde met een gezamenlijke vriend, en Lili aanvaardde het aanzoek van een andere vriend – zodra ze in staat zou zijn om “moeder te worden”.

Lili Elbe stopte met schilderen. Ze overleed in 1931, vermoedelijk wegens een longembolie na haar vijfde en laatste operatie – een ook tegenwoordig gekend risico bij transseksuele operaties. Sommigen geloven dat ze haar dood in scène heeft gezet om elders anoniem een nieuw leven te beginnen.

Naast het mooie acteren van Eddie Redmayne en Alicia Vikander waren ook de sfeerbeelden prachtig om naar te kijken. Kortom; een aanrader.

In herinnering

In herinnering

DSC_0038 (1) Vandaag, 20 februari 2016, is het precies 6 jaar geleden, dat we afscheid hebben genomen van Clari, mijn moeder. Toen ook, een zaterdag en ook het begin van de voorjaarsvakantie.

Deze periode moet ik vaak aan haar terugdenken, aan de jaren waarin het steeds slechter met haar ging en we vast hielden aan de mooie momenten, die waren geweest. Heel fijn dat ze die laatste jaren in haar vertrouwde omgeving kon verblijven, dicht bij haar zussen en de zee.
Ook de wekelijkse colomns van Hugo Borst in het AD, doen mij regelmatig terugdenken aan de laatste jaren met mijn moeder. Hugo schrijft wekelijks over zijn moeder die aan alzheimer lijdt. Veel situaties die hij beschrijft, zag ik die laatste jaren ook bij mijn moeder. Het niet aankrijgen van de radio en TV, hoe duidelijk het we het haar ook vertelden en opschreven, het veel in bed liggen en het vaak over dingen hebben uit het verleden, alsof het in het heden gebeurde.

Toch hebben we de laatste jaren ook mooie momenten met elkaar beleefd. Haar allerlaatste vakantie, toen we met z’n allen op wintersport gingen in februari 2004, is een van die mooie momenten. Nog één keer wilde Clari naar de voor haar zo vertrouwde adresjes in Zwitserland. Ik, toch niet zo van het skiën, ging met haar mee. Alleen op pad kon niet meer, maar zo samen ging nog nét. Ook de vele wandelingetjes met de rolstoel door de duinen en dan een ijsje eten bij “De Koele Costa” op het strand, zal ik niet vergeten.
Na de afscheidsbijeenkomst op 24 februari 2010 kregen de mensen een kaartje, waarop ik had geschreven:
Lieve Clari
Ik wil je graag herinneren
hoe je was toen je alles nog kon:
samen wat drinken in de Bijenkorf
samen naar concerten van het Residentie Orkest
samen bezig zijn met de planten op je balkon.

En zo is het. Ik vind het leuk om te zien, dat ik veel van mijn moeder heb “overgenomen”, zoals de liefde voor klassieke muziek, het bezig zijn in de tuin en het maken van fotoalbums. Alle fotoboeken/multomappen van mijn moeder ben ik na haar overlijden gaan uitzoeken en heb er  multomappen van samengesteld voor haar kinderen en kleinkinderen. Voorin elke boek heb ik geschreven:
Zoek houvast
bij de herinnering
want die leeft voort
voor altijd

Ibiza; met de bus op pad.

Ibiza; met de bus op pad.

mapa-ibiza De vorige twee vakanties op Ibiza hebben we een aantal keer gebruik gemaakt van de bus. Heel handig en niet duur. Tijdens ons volgende bezoek willen we het eiland nog meer gaan verkennen met de bus.
Het is dan mei en minder weer om de hele dag te zonnen, leuk om daarom juist op pad te gaan. Deze blog gaat over het vervoer met de bus. Hierna zal ik “Ibiza” blogs schrijven over ideeën voor onze uitstapjes.

Vanaf de luchthaven.
Buitengekomen op de luchthaven staan de bussen, waarmee je je naar je accommodatie kan laten vervoeren. Bus lijn 10 gaat naar Ibiza Stad, waar we overstappen op bus 14 richting Playa d’en Bossa. De derde halte is Figueretes, waar ons appartement is. In de zomer rijden deze bussen tussen 06:30 en 23:30 elke 20 à 30 minuten.

Openbaar vervoer.
Het busvervoer op Ibiza is goed geregeld. De bussen zijn gemakkelijk herkenbaar door hun opmerkelijke Spaanse kleuren (rood/geel).Tussen de verschillende grote plaatsen rijden bussen, waarbij onderscheidt  wordt gemaakt tussen stopbussen, die bij iedere halte stoppen en interliners, die minder vaak stoppen. Kaartjes voor de bus koop je bij de chauffeur. Via de website www.ibizabus.com kan je de zomer- en winterdienstregeling bekijken. Als je op LINEAS klikt, zie je alle buslijnen mooi onder elkaar. Klik op de betreffende buslijn en je vindt er alle informatie. Als je op MAPAS klikt kun je de folder bekijken met alle buslijnen (zie bovenstaande foto) en andere handige kaarten. Ook bij de toeristenbureaus kun je terecht voor de dienstregelingen van de verschillende bussen.

De A van …

De A van …

De A van alfabet.

Deze week heb ik de eerste foto’s met mijn nieuwe camera gemaakt. Om toch een beetje een leuk doel te hebben ga ik foto’s maken in en rondom ons huis in de volgorde van het alfabet. Elke letter begin ik met een CD hoesje van de betreffende letter, met muziek die mij aanspreekt. Bij de volgende fotoblogs zal ik alleen de foto’s plaatsen.
Kijk je mee?

DSC_0116 DSC_0125 DSC_0002 DSC_0003

Catan

Catan

DSC_0095 Gisteravond hebben we weer gezellig “Kolonisten van Catan” gespeeld met z’n zessen. Nadat we met elkaar hadden gegeten, werd er tijdens het wegwerken van de vaat, door een aantal mensen het spel klaargelegd.

De landtegels, de dorpen, steden, ridders en kaartjes, alles werd weer in gereedheid gebracht om “Catan” te spelen. Dit keer alleen met de uitbreiding van de ridders, zodat er 10 punten moesten worden behaald. Dit was nog moeilijk genoeg, want een aantal keer waren niet alle steden door de ridders gedekt en werden ze bij een aantal spelers weer gedegradeerd tot dorpen. Wég kostbare punten.

Na een aantal spelrondes was het tijd voor koffie met wat lekkers er bij. Daarna speelden we vrolijk door, soms afgewisseld met foto’s bekijken, foto’s maken of éven wat te drinken pakken. Toen Linda na bijna twee en een half uur spelen bijna had gewonnen, kaapte Rowan nog even de kaart van “Langste handelsroute” bij haar weg, waardoor ze twee punten kwijt raakte. Uiteindelijk wist ze tóch mooi te winnen door haar extra kaartjes in te zetten, zodat ze precies 10 punten behaalde.

Tijdens het spelen kwam het gesprek even op het spelen van “Monopoly”. Een vólgende keer gaan we dít spel weer eens spelen; was ook altijd leuk, met het kopen van de straten, huizen en hotels. Ik ga maar eens op zolder zoeken waar het spel gebleven is en daarna kijken of het nog compleet is. Op naar de volgende spelletjes avond.

Van box naar spiegelreflex.

Van box naar spiegelreflex.

DSCN8294 De allereerste camera waar ik foto’s mee maakte was een zogenaamde boxcamera. Toen ik op padvinderskamp ging (ongeveer 1968) kreeg ik deze camera te leen van mijn moeder.

Wat is een boxcamera?
Een boxcamera is een eenvoudig fototoestel met een doosvormig camerahuis. De meeste boxcamera’s hebben slechts één sluitersnelheid (circa 1/50). Na iedere opname moet de rolfilm handmatig worden doorgedraaid.

Een van de eerste boxcamera’s voor flexibele film op een rol werd door George Eastman, grondlegger van Kodak, in 1888 op de markt gebracht. Met deze “Kodak” werd fotografie toegankelijk voor het grote publiek waardoor fotografie als hobby opkwam. In 1889 verscheen de originele Kodak in verbeterde vorm onder de naam “Kodak No. 1”. Vernieuwend was de afdrukservice die Eastman aanbood: men kon de camera naar de fabriek sturen, waar de film eruit werd gehaald en de foto’s afgedrukt, waarna de camera voorzien van een nieuwe film werd teruggezonden. De amateurfotograaf hoefde dus niet meer zelf aan de slag te gaan met chemische baden.

Boxcamera’s werden steeds goedkoper en werden in grote aantallen gemaakt waardoor de “gewone man” in de gelegenheid werd gesteld kennis te maken met de fotografie. Vanaf het begin van de 20e eeuw werd de boxcamera heel populair; er was een groot aantal fabrikanten. In de jaren 50 was de “Agfa Clack” van Agfa-Gevaert een van de meest verkochte fototoestellen in Europa. Na circa 1960 werd de boxcamera verdrongen door zogenaamde casettecamera’s en de eenvoudige kleinbeeldcompactcamera.

Een aantal camera’s verder heb ik van de week een spiegelreflexcamera overgenomen van Linda, een Nikon D3200. Heel fijn dat ik al af en toe foto’s heb mogen maken met deze mooie camera, zodat ik al een klein beetje weet hoe alles werkt. Binnenkort zijn er dus mooiere, scherpere foto’s te zien op de verschillende websites waar ik foto’s op plaats. Om het fotograferen te oefenen met deze camera, ga ik beginnen met het maken van een foto ABC.