jun28
Monthly Archives: juni 2016
jun26
Teamuitje
Zo, de eerste serie hectische schooldagen, op het eind van het jaar, zitten er op.
Donderdag 23 juni begonnen de drukke dagen met het afscheid nemen van twee collega’s. Eerst was er tussen de middag een lunch met een van hen, om half 4 was er een borrel met de andere collega. Gelukkig had ik de voorbereidingen voor mijn lessen al gedaan, zodat ik vrijdag wel goed aan de slag zou kunnen gaan met de groep. Het nakijkwerk sloeg ik maar een keertje over.
Vrijdag was het weer haasten na schooltijd. We sloten om half 4 de school en gingen met het team naar Scheveningen, waar we werden verwacht voor ons teamuitje. We waren al druk aan het raden geslagen, wat er dít jaar op het programma zou staan. Vorig jaar huurden we twee bootjes bij de Vlietlanden en deden we “een rondje Leiden”. Er werd geopperd dat we misschien zouden gaan Sumoworstelen. Degene die het uitje organiseerde zei zo overtuigend; “Ja”, dat we er al in gingen geloven. Stilletjes hoopte ik dat dit het niet zou zijn, ik zag mezelf toch niet zo gauw in zo’n Michelin pak rondhuppelen. Maar goed, toen we allemaal verzameld waren bij “SolBeach”, hoorden we dat we tapas zouden gaan maken en daarna op eten.
We kregen allemaal een recept, waarop de ingrediënten stonden en hoe je je gerecht moest bereiden. Ik ging roodbaars klaarmaken, gevuld met kruiden, op een groentebedje van winterwortel, prei en ui. Terwijl we bezig waren, liep er een kok rond, die ons hielp en aanwijzingen gaf. Zo hielp hij mij met het opensnijden van de vis en de ingewanden er uit halen. Leuk om een keer gezien te hebben, maar wat ik thuis nooit zou doen. Beh … Daarna spoelden we de binnenkant van de vis met water. Hierna vulde ik de vis met kruiden en sneed ik de groenten in stukjes, die ik op een ingevet stuk aluminiumfolie legde. De folie vouwde ik dicht en het hele pakketje werd op de BBQ gelegd naast de aardappels in folie. Ondertussen was iedereen zo’n beetje klaar met zijn gerecht. Alles werd op de BBQ warm of gaar gemaakt en ondertussen deden wij een drankje.
Toen de gerechten gaar waren, werd alles door de kok op tafel neergelegd als “een schilderij” en konden we, na een foto te hebben genomen van het prachtige kunstwerk, opscheppen. Ook dit jaar hadden we bij het teamuitje geluk: we konden heerlijk buiten eten. Na het nagerecht, ijs met verschillende soorten fruit, gaven we de afscheidscadeautjes aan de collega’s die ons team gaan verlaten. Een van de collega’s gaat verhuizen naar Zeeland, de ander zal na haar bevalling directeur worden op een school in de buurt. Voor beiden hadden we allemaal persoonlijke kaartjes geschreven en verder werden ze verwend met leuke cadeautjes van school en het bestuur. Ook de mok met het logo van school mocht natuurlijk niet ontbreken. Om half 9 was het tijd om op te stappen. Ik dronk met een aantal collega’s nog koffie bij een strandtent verderop, waarna we na een lange dag, ook naar huis gingen.
Vanmiddag ben ik weer naar school geweest om de 25 rapporten te maken met mijn duo-collega. Alles werd weer besproken en ingevuld, maar helaas nog niet afgedrukt omdat de printer een storing gaf. Hopelijk kan de printer voor woensdag worden gemaakt, zodat we dan nog alles kunnen afdrukken en samenvoegen, want komende vrijdag moeten de rapporten mee naar huis…
jun21
Van sms naar Whattsapp.
En ja hoor, ook ik kan dan -eindelijk- met familieleden, collega’s en sportvrienden Whatsappen!
Na vijf jaar heb ik mijn mobiel, waarmee ik alleen smsjes verstuurde en heel af en toe belde omgeruild voor een up-to-date exemplaar, waarmee ik kan internetten, bellen, sms-en én Whatsappen!
Mijn oude mobiel, in 2011 gekocht voor ruim €100,- vond ik vooral heerlijk goedkoop. Eens in het half jaar waardeerde ik mijn tegoed op met een Prepaid kaart van €20,- en dat was dat. Via mijn tablet stuurde ik wel kattebelletjes via WordFeud of Facebook en via Facebook maakte ik groepen aan, maar ik had natuurlijk alleen maar bereik met gebruikers van Facebook.
So wie so loop ik vaak met zulk soort “nieuwigheid” achter. Ik hoef niet zo snel het nieuwste van het nieuwste te hebben, als het op de oude manier ook nog oké gaat. Zo kregen we begin het jaar 2000 “pas” onze eerste computer. Het was een krijgertje, van een kennis die er eentje over had, omdat hij al aan een vólgende computer toe was. Al gauw bleek dat deze computer niet zo snel was en daarom kochten we ook een nieuwe computer via het werk. Ik weet nog goed dat een collega zei: “Als je internet gaat gebruiken, gaat er een nieuwe wereld voor je open”. Inderdaad, inmiddels al vele computers en laptops verder heb ik heel veel leuke dingen gedaan “op het net”.
Met mijn fototoestel ging het precies hetzelfde. Toen ik nog foto’s maakte met mijn “gewone” compactcamera, was mijn zus al lang overgestapt op een digitale versie.
En nu dan mijn eerste smartphone. Samen met Linda op vakantie, zag ik hoe leuk het was om het thuisfront op de hoogte te houden van onze belevenissen met tekst, foto’s en emoticons. Daarnaast kon zij handig dingen opzoeken als we onderweg waren. Langzamerhand besloot ik dat het tijd werd om over te stappen. En nu is het dan zover. Heel leuk om uit te zoeken wat er allemaal mogelijk is met mijn nieuwe aanwinst:)
jun18
Chip & Charge Familietoernooi 2016
Vanmiddag reed ik met Linda naar Amsterdam om mee te spelen met het familietoernooi van Chip & Charge.
Chip & Charge is een Amsterdamse Studenten Tennis Vereniging voor alle (ex-) studenten die sport en gezelligheid willen combineren. Het is een vereniging voor tennissers van alle speelsterktes, van beginner tot gevorderde.
Febe is hier nu een paar jaar lid en zit inmiddels ook in de toernooicommissie, waarvoor ze leuke activiteiten regelt het jaar door. Zo organiseerde ze vandaag met andere leden het familietoernooi. Er hadden 36 teams ingeschreven, die verdeelt werden over zes poules. Er werden wedstrijden gespeeld op de buitenbanen, maar ook op de vier binnenbanen.
We speelden drie keer een half uur tegen andere gezinnen. Je kon zelf bepalen hoe je wisselde in je team. Febe, Linda en ik wisselden steeds na twee games. Linda had al een tijd niet meer getennist en ik had al zo’n 8 jaar geen bal meer geslagen. Maar toch ging het nog best aardig. Ik kreeg zowaar de service over het net en héél af en toe sloeg ik een prachtige passeer bal. Het was leuk om de meiden weer te zien spelen, er zaten heel mooie rally’s bij.
Tussendoor maakte ik wat sfeerfoto’s voor Febe/de club. Het familietoernooi werd afgesloten met een BBQ. We kregen drie lekkere stukken vlees, er was stokbrood, kruidenboter en pindasaus en er stonden heerlijke salades klaar. Om acht uur liepen Linda en ik weer richting de auto, na een gezellige, sportieve middag. Leuk ook, om te hebben gezien waar Febe door de week zo vaak te vinden is.
Wil je meer weten over Chip & Charge?
Bekijk dan eens de website: www.chipencharge.nl
Meer foto’s van vandaag bekijken?
Die zijn te vinden in het fotoalbum Familietoernooi 2016.
jun14
Musical: “De Tweeling”
Foto: Roy Beusker
Zondagmiddag 12 juni ben ik naar het Zuiderstrandtheater in Scheveningen geweest, waar de musical “De Tweeling” werd opgevoerd.
Lang geleden heb ik de film gezien, nu dus de musical met prachtige liedjes, gecomponeerd door Ilse DeLange en JB Meijers. Voor de muziek/arrangementen wonnen zij een Musical Award.
De film en later de musical zijn gemaakt naar aanleiding van het boek “De Tweeling” van Tessa de Loo. Waar gaat het verhaal over?
“De Tweeling’ is een roman over het lijden van gewone Duitsers in oorlogstijd. De Duitse tweelingzusjes Anna en Lotte, geboren in 1916, worden na de dood van hun ouders van elkaar gescheiden. Anna komt terecht in het boerse en katholieke milieu van haar grootvader. Lotte belandt in Nederland bij een oom met socialistische idealen. Na zeventig jaar ontmoeten de zussen elkaar weer in het kuuroord Spa. Ze vertellen elkaar hun levensverhaal, dat vooral een oorlogsverhaal is. Lotte heeft joodse onderduikers geholpen. Anna was met een SS-militair getrouwd en heeft als verpleegster gewerkt in Duitse veldhospitalen”.
Na het boek en de film dus ook een Nederlandse musical over het aangrijpende verhaal van De Tweeling. Een topcast, prachtige songs van Ilse DeLange en JB Meijers en het indrukwekkende decor werden door het publiek gewaardeerd met een 9. Bovendien kreeg De Tweeling veelal vijf sterren van verschillende media. De Tweelingzusjes worden gespeeld door Rosa da Silva (Anne) en Hanna van Vliet (Pippi Langkous). Zij worden omringd door bekende namen als William Spaaij, Kees Boot en Doris Baaten. 70 jaar na de Tweede Wereldoorlog herdenken wij nog steeds het verleden, maar vieren wij ook onze vrijheid. De première van De Tweeling viel samen met de viering van 70 jaar bevrijding. En dat was niet voor niets. De musical gaat over het overwinnen van tegenstellingen door begrip en respect. En dat is in onze tijd actueler dan ooit te voren.
De voorstelling was inderdaad heel mooi, ik heb gelijk de cd besteld om thuis nog te kunnen genieten van de prachtige liedjes.
Na de voorstelling ging ik met bus 22 terug naar het Kurhaus, waar ik langs alle gezellige strandtentjes liep en uiteindelijk bij het Noorderstrand bij “Soomers” wat ging eten. Het was heel rustig weer, ik kon heerlijk buiten zitten, tot het begon te miezeren. Binnen verder gegeten en nog even lekker koffie gedronken. Pas toen ik terug liep naar de tram om half 9, begon het hard te regenen. Om half 10 was ik weer thuis na een indrukwekkende, mooie middag.
jun11
Ibiza 2016; Dag 8 De terugreis
Dinsdag 10 mei was het weekje Ibiza helaas voorbij. We stonden om half 8 op, namen en douche en parkeerden de koffer even bij de receptie van Llobet, waar we nog een keer konden genieten van het lekkere ontbijt.
Daarna lieten we een taxi bellen, die ons om 9 uur bij het hotel ophaalde. De chauffeur zei: “Heavy”, toen hij de koffer in de achterbak legde. Dat klopte, want toen we de koffer wogen op het vliegveld, was deze 26 kilo! We hevelden wat zware spullen over in de twee tasjes die we ook nog bij ons hadden, zodat de koffer bij het inchecken 21,5 kilo woog. Fijn dat we bij Veuling naast de handbagage ook een accessoire mee mochten nemen, anders hadden we zeker moeten bijbetalen. Na de paspoort- en veiligheidscontrole, kochten we nog wat lekkers voor “de mannen thuis”. Voor onszelf kochten we water en croissantjes voor in het vliegtuig. Om 12 uur precies vlogen we de lucht in en namen we voor de derde, maar zeker niet voor de laatste keer, afscheid van Ibiza.
Thuis aangekomen, stond de blauwe regen in de achtertuin prachtig in bloei. Door de warme, zonnige week in Nederland, waren de bloemen in een week tijd allemaal uitgekomen.
Naar Ibiza in de meivakantie:
+ Het is overal rustig.
+ Het is nog niet te warm.
+ Het Medieval Festival in Eivissa wordt in mei gehouden.
– Het kan soms té rustig zijn.
– Het weer kan tegenvallen.
– De bussen naar de stranden rijden nog niet.
De herinneringen aan Ibiza 2016:
– De foto’s van Linda
– Mijn Ibiza filmpje
jun4
Ibiza 2016; Dag 7 Formentera
Onze laatste vakantiedag, maandag 9 mei, gingen we met Anja en Franka naar Formentera. Om 10 uur hadden we afgesproken bij de ticketverkoop op de boulevard van Figueretas.
Gelijk met het kopen van een kaartje voor de boot, konden we een kaartje kopen voor het huren van een fiets. De taxiboot vertrok om 10.15 uur. Eerst haalden we nog mensen op bij Platja d’en Bossa en toen gingen we dan echt op weg naar Formentera. We zaten buiten, boven op het dek. De boot ging aardig op en neer, meekijken naar de horizon hielp een beetje, maar echt relaxed zaten we niet.
Om half 12 liepen we de haven La Savina binnen, waar we opgewacht werden door iemand van fietsverhuur Torres. Na het betalen van €10 borg, kregen we onze fietsen mee. We reden eerst naar het hoofdstadje Sant Francesc Xavier, waar we op zoek gingen naar een restaurantje om wat te drinken. Ondertussen keken we in de leuke winkeltjes en zagen we in het stadje mooie witte huisjes. Na deze break zochten we de fietsen weer op en reden naar het volgende dorpje, Sant Ferran de ses Roques. Hier kochten we in een supermarkt voor ieder van ons een half stokbrood, dat belegd werd met ham/kaas en tomaat, om op te eten op het strand.
We namen de hoofdweg verder naar het zuiden en kwamen al gauw het bordje “Playa de Mignon” tegen. Dit strand is het begin van het 6 kilometer lange zandstrand met de turquoise blauwe zee. Vandaag iets minder blauw dan anders, omdat het bewolkt was. Onder aan de afslag parkeerden we onze fietsen en liepen, eerst over het strand met veel zeewier, daarna over het mooie houten wandelpad, naar een mooi stukje strand met rotsen, heel zacht zand en het geluid van woeste golven. Hier genoten we van het uitzicht, de zee en de rust. We aten ons stokbrood, maakten foto’s en filmpjes, lazen wat, tot ….. het ging regenen. Gelukkig hadden we er al een uur gezeten.
We liepen terug en schuilden een half uurtje onder een grote naaldboom, die als een soort paraplu (parasol in de zomer) bij een -nog- dichte strandtent stond. Bij de strandtent stond een wc gebouwtje, dat wel open was. Heel bijzonder, maar wel fijn. Toen de regen bijna was gestopt, liepen we weer verder naar de fietsen. Het eerst stuk terug fietsen was een knap steile, lange helling omhoog. Na een poging om dit al fietsend af te leggen, ging ik toch maar verder lopen. Daarna weer fietsen, op weg naar Sant Francesc Xavier. Wel langs “de grote weg”, maar langs deze weg ligt een ruim fietsgedeelte, zodat het goed te doen was. In Sant Francesc legde Franka met succes haar ketting weer om de fiets, die er gelukkig af ging toen we bijna bij het dorpje waren.
We dronken weer wat bij hetzelfde tentje. Ijs hadden ze helaas niet, daar waren we wel naar op zoek, maar dat zou later helemaal goed komen. In het winkeltje met pottenbakkersspullen zag ik nog iets heel leuks, een mooi lichtblauw blad met vier vogeltjes. Dit kreeg ik voor een deel van Linda, nog voor Moederdag, heel lief. Om half 6 reden we richting de haven, heerlijk bergafwaarts (wat een snelheid hadden we!). We leverden de fietsen weer in bij Torres en gingen op een overdekt terrasje bij de haven een hapje eten en wat drinken. Terwijl we hier zaten kletterde er een flinke bui los. Waren wij blij dat we hier zaten en niet nog aan het fietsen waren! Omdat we nog steeds trek in ijs hadden, gingen we in een ander zaakje, Geckolateria heerlijk ijs eten; een hoorntje met Straciatella/Frambozenijs. En zowaar, het stopte met regenen en de zon brak door!
Om 19.10 uur liepen we richting de boot, die om half 8 zou vertrekken. Aanvankelijk wilden we binnen zitten, maar het was druk en daarom gingen we, met vier Japanse meisjes, boven op het dek zitten. Eerst maakten we de banken droog met een handdoekje van mij en wat waren we blij dat we buiten zaten! De zon gaf ons op deze rustiger terugweg, volop cadeautjes. We genoten van de prachtige zonnestralen, Es Vedra in de verte en de zon die langzaam onder ging. De boot ging echter niet verder dan Playa d’en Bossa, dat viel even tegen, maar als cadeautje kregen we een prachtige regenboog te zien boven het haventje. Een supermooi gezicht!
Nadat we in het hotel afscheid hadden genomen van Anja en Franka en de aardige receptioniste, aten we eerst nog een pizzapunt op bed met het laatste sap uit de koelkast. Daarna pakten we onze koffers in. Om half 12 deden we het licht uit na een prachtige laatste vakantiedag.
€ weetjes
€ 19 Ticket Figueretas/Formentera/Play d’en Bossa
€ 6 Huren van een fiets op Formentera (€10 borg)
€ 7,70 3 koffie/1 Nesthé
€ 6,00 Half belegd stokbrood, klaargemaakt in de supermarkt
De foto is gemaakt door Linda Kaiser Fotografie
jun1
Ibiza 2016; Dag 6 Benirras
Op onze zesde dag, zondag 8 mei, hadden we met Anja en Franka afgesproken om naar Benirras te gaan met hun huurauto.
’s Morgens wilden Linda en ik nog éven lekker lezen op het dakterras, maar helaas begon het net te spetteren toen we boven kwamen. Daarom maar heerlijk in de kamer gezeten van het appartement, waar we filmpjes keken, wat lazen en de Madrid Open keken. We zagen dat Nadal in tweeën verloor van Murray. Om 13.00 uur gingen we nog even geld halen voor de laatste dagen en een sandwich voor de lunch. Om 15 uur gingen we naar Benirras.
Cala Benirras is een 150 meter brede baai met een strand met grofkorrelig zand. De baai is beroemd vanwege de trommelconcerten, die elke zondag worden gehouden en de markante rots die oprijst uit de zee. In de zomermaanden kan het erg druk zijn en is het lastig parkeren, omdat de toegangsweg naar Benirras erg smal is. De terugkerende badgasten zorgen dan vaak voor files.
We reden eerst naar Sant Miquel en daarna naar Port de Sant Miquel, maar dit was te ver. Gelukkig had Linda het bordje Playa Benirras zien staan, dus reden we terug en kwamen we gelukkig toch bij het strand aan. We konden de auto goed parkeren. We gingen gezellig op het strand zitten bij de uitkijktoren. Leuk om te zien dat de trommelaars al bezig waren. Steeds kwam er weer een muzikant aanslenteren om mee te doen. Linda en ik hadden drinken en zoutjes meegenomen en zo op ons kleed was het heerlijk mensen en kinderen kijken. Op het eind van de middag gingen we even bij de kraampjes kijken en reserveerden we een tafel voor 19.00 uur bij “The Elements”, een typisch Ibiza restaurant.
Na een wijntje konden we aan tafel, waar we salade en pasta bestelden. Toen we om 20.30 uur naar de trommelaars wilden gaan kijken, boden twee nederlanders die naast ons zaten ons een drankje aan. Het was een stel uit Vlaardingen, waarvan de vrouw ook in het onderwijs werkt. Niet voor de klas, “want dan kan ik niet met mijn man op vakantie buiten het hoogseizoen”, maar in de kinderopvang, zodat ze op vakantie kan als zij dat wil. Ja, daar zit wat in. Het was heel bijzonder, om zomaar heel gezellig te zitten kletsen met twee totaal onbekende mensen.
Helaas was het nog steeds bewolkt en konden we dus weer geen zonsondergang zien. We keken nog even bij de trommelaars en waren onder de indruk van een vrouw in een knalrode jurk die daar al de hele middag/avond stond te dansen. Het bezoek aan Benirras was al met al een hele aparte, mooie belevenis. Een andere vakantie gaan we nogmaals naar Benirras, maar dan als de zon schijnt en we deze onder kunnen zien gaan.
De foto is gemaakt door Linda Kaiser Fotografie