Over twee jaar sta ik alweer 40 jaar voor de klas. In mijn blog “Collega’s”, die ik vorig jaar april schreef vertelde ik over mijn collega’s van de vier scholen waar ik tot nu toe heb gewerkt. Over ándere dingen die ik op de scholen heb meegemaakt is ook het een en ander te vertellen.
Vandaag begin ik met vertellen over de Rotterdamse Schoolvereniging. Met ingang van 20 augustus 1979 werd ik benoemd tot onderwijzeres van de 1e Lagere School van de R.V.S. (Rotterdamse Schoolvereniging). Het was mijn eerste baan in het onderwijs na het behalen van mijn PA diploma en een aantal invaluren op scholen in Leidschendam.
Het bijzondere van deze school was, dat de school in 1980 100 jaar bestond. Ik herinner mij van dat bijzondere schooljaar een optreden door alle leerlingen. In een programmaboekje vond ik: “Kijken voor een cent?” Revue uitgevoerd door de leerlingen van de school aan de Schiedamsesingel 155 ter gelegenheid van het 100-jarig jubileum van de Rotterdamse Schoolvereniging. Ook werd het boekje “Een eeuw Rotterdamse Schoolvereniging” 1880 – 1980 uitgereikt. Een mooi boekje over honderd jaar bijzonder neutraal onderwijs aan de Schiedamsesingel.
Heel veel herinner ik mij niet meer van de school. Alleen dat het een statig gebouw was met volgens mij beneden de kleutergroepen en boven de lokalen van klas 1 t/m 6. Ik kreeg klas 2 onder mijn hoede, een zeer drukke groep met overwegend Nederlandse kinderen uit een goed milieu. In de klas had ik een Chinese jongen, waarvan de ouders een Chinees restaurant runden. Ik weet nog dat ik een keer werd uitgenodigd om daar te komen eten. De gymlessen werden gegeven door een vakleerkracht. Ik herinner mij dat zij de klas ook een lastige groep vond. Van de heer Bantje, de toenmalige directeur, weet ik nog dat ik een belangrijke tip kreeg: “Laat de leerlingen niet te lang in de rij staan als ze eenmaal rustig zijn. Ga lopen, voordat er weer rumoer ontstaat”. Fijn dat ik dat eerste jaar steun had van een leerkracht van de parallel klas 2.
Na één jaar moest ik weg bij deze school, omdat er minder formatie was. Ik stuurde sollicitatiebrieven naar scholen in heel Zuid-Holland. Hellevoetsluis was op dat moment een groeigemeente. Niet alleen huizen, maar ook scholen schoten er als paddenstoelen uit de grond. Ik herinner mij nog dat de directeur en adjunct van “De Brandaris” bij mij in de klas kwamen kijken n.a.v. mijn sollicitatie. Tijdens mijn proefles was de klas niet bepaald rustig, maar ik werd toch uitgenodigd voor een gesprek, omdat ze zagen, dat ik, ondanks de drukke groep, heel rustig bleef. Fijn dat ze mij dit vertrouwen gaven. Het was het begin van bijzondere jaren: Wonen, en werken op een experimentele basisschool, in Hellevoetsluis.
Muziek loopt als een rode draad door mijn leven. Niet alleen thuis, maar ook op alle scholen waar ik heb gewerkt. Daarom zal ik bij elke blog waarbij ik vertel over de scholen waar ik heb gewerkt, een muziekfoto plaatsen. De foto bij deze blog is gemaakt tijdens de Kerstviering in december 1979.
Voor deze blog was ik aan het bedenken waar ik over zou kunnen schrijven. Er kwam maar geen idee bovendrijven, tot ik opeens bedacht: “Misschien is het leuk om eens te schrijven over zomaar een zondag”. Een zondag waarop ik geen bijzondere dingen onderneem, maar me gewoon thuis vermaak. Vandaar onderstaande blog over “zomaar een zondag”.
Woensdag 1 maart ben ik met Linda naar de film Lion geweest in Buitenhof in Den Haag. Toen Linda een film ging uitzoeken, viel haar oog toevallig op deze film. Afgelopen zomer hebben we het boek (A long way home) gelezen over dit waargebeurde verhaal en nu zagen we dat er een verfilming van was gemaakt. We reserveerden een paar dagen eerder kaartjes, waardoor we mooie plaatsen hadden. Goed dat we dit al zo vroeg hadden gedaan, want de zaal was helemaal uitverkocht.