Vrijdag 21 april was het dan zover: We gingen op weg naar Elahuizen (Ealahuzen), een klein dorpje in Zuidwest Friesland aan het meer de Fluessen. Hier runnen een ex-tennismaat van Eus en zijn vrouw een watersportcentrum. 
(zie www.fluessen.nl).

Vrijdagmiddag reden we eerst langs Amsterdam om Febe op te halen. Daarna reden we via de Flevopolder naar Friesland. Aanvankelijk wilden we via de Afsluitdijk gaan, maar we hoorden op de radio dat hier stilstaand verkeer stond in verband met wegwerkzaamheden.

Bij Emmeloord gingen we even de snelweg af om een hapje te eten bij een van der Valk restaurant. Daarna vervolgden we onze weg. Na Emmeloord zou het nog 35 minuten rijden moeten zijn, maar het werd donkerder en we begrepen de Tom Tom niet helemaal, waardoor we met een enorme omweg, via Sneek, dan tóch aankwamen bij WSC De Fluessen. Mary verwelkomde ons en bracht ons naar “Landzicht”, een vakantiewoning voor 7 personen. Wij, met ons vieren, hadden hier dus heerlijk de ruimte.

Zaterdag, 22 april, was het weer nog steeds heel slecht voor de tijd van het jaar. Veel wind en erg koud. Gelukkig was het wel praktisch droog en scheen de zon af en toe. Daarom besloten we om na het ontbijt een rondje zuidwest Friesland te doen. Eerst reden we naar Langweer (Langwar), waar de eerste skûtjeszeilwedstrijden van het seizoen werden gehouden. Met onze winterjassen goed dicht, liepen we het dorpje door, naar de Langweerderwielen, waar we op een steiger de boten goed konden zien. Ook de schippers waren goed aangekleed, dat moest ook wel, want de wind ging aardig tekeer!

Hierna reden we naar het noorden, naar Sneek (Snits), waar we makkelijk de auto konden parkeren in een ondergrondse parkeergarage. We waren vlakbij de bekende waterpoort, die Linda natuurlijk even van alle kanten moest fotograferen. Inmiddels hadden we wel trek gekregen. We liepen Sneek verder in en hebben in een leuke lunchroom met vriendelijke personeel heerlijk gegeten. Het was erg gezellig in Sneek. Er was markt en er waren veel mooie winkels met woonaccessoires. Op de terugweg naar de garage kochten we kibbeling, waarna we via Bolsward, Workum en Hindeloopen naar Stavooren (Starum) reden. Hier wilden we “Het vrouwtje van Stavoren” wel eens bewonderen. Een bord wees “rechtdoor”, dus wij liepen de straat in. Eus kwam hier een leuk winkeltje tegen, waar we wat aardigheidjes kochten. Bij de kassa vroeg ik waar “Het vrouwtje van Stavoren” stond, omdat we haar nog steeds niet hadden gezien. Dat kwam dus, omdat we er gewoon voorbij waren gelopen! Ze staat bij de haven, maar in mijn beleving moest het een groot beeld zijn, maar dat was dus niet zo. Het vrouwtje is slechts één meter hoog, logisch dat we haar “over het hoofd” hadden gezien.

De laatste plek waar we heenreden was Mirns, bij het Rijsterbos, helemaal in het zuiden van Friesland. Langs een prachtige dijk, waar heel veel schapen en lammetjes liepen, kwamen we aan bij het grootste bos van Friesland. Bij paviljoen “‘t Mirnser Klif” dronken we wat en at ik een heerlijke kersensorbet. Het leek wel vakantie…
Voor ’s avonds had Willem-Jan voor ons een tafel gereserveerd bij “De oude Melkfabriek”, een klein, huiselijk restaurantje op het terrein van WSC De Fluessen. De eigenaars Sandra en Otto hebben we leren kennen tijdens de bijzondere trip naar Terschelling, een paar jaar geleden, ter ere van het huwelijk van Willem-Jan en Mary. We hebben er heerlijk en erg gezellig gegeten. Febe en ik namen kaasfondue. De groenten er bij werden heel leuk geserveerd op een mini etagière. Na de koffie vielen m’n ogen steeds dicht, zo moe was ik, van het rondrijden en lopen door de stevige wind.

Zondag 23 april checkten we na het ontbijt uit en namen we afscheid van Willem-Jan en Mary. Leuk om eens te hebben gezien, wat zij zoal dagelijks doen. Mary zei het mooi: “Eigenlijk was het twee jaar geleden “Ik vertrek” in eigen land”. Beiden kwamen uit het westen en hebben in Friesland iets moois opgebouwd. Voordat we Febe gingen afzetten in Kortenhoek, bij Hilversum, brachten we een bezoek aan Bataviastad. Hier bekeken we eerst “De Batavia” en daarna gingen we gezellig winkelen en een hapje eten. Rond 17.00 uur waren we weer thuis na een gezellig weekendje.

24 april kwam ik deze toepasselijke tekst tegen op het kaartje van de 365 dagen FLOW kalender:
Ga weg
Vakantie is belangrijk en
zorgt voor minder stress,
zegt onderzoeker Jessica de
Bloom in de Volkskrant.
Mensen die langdurig niet op
vakantie gaan, worden vaker
ziek. Maar net als bij slaap
gaat het om regelmaat. Van
één keer lang uitslapen rust
je niet volledig uit. Dus ga
liever drie keer kort dan
één keer lang weg.

Zo is het maar net.
Volgend weekend weer op pad…