Woensdag 19 juli, onze derde vakantiedag, besloten Febe, Linda en ik naar een klein strandje in het zuiden van Ibiza te gaan. Febe was hier al eens eerder geweest met vriendinnen en vond het leuk om ons dit strandje ook te laten zien. Eerst gingen we met de bus naar Eivissa, vanwaar we een taxi namen naar Cala des Jondal. We werden afgezet bij Blue Marlin.

Cala des Jondal is de meest trendy chill-outbaai van Ibiza. Het strand is 300 meter lang en 20 meter breed. Op het strand liggen voornamelijk gepolijste stenen, maar er is ook een stuk zand. Op het strand vind je onder andere het trendy Blue Marlin met luxe bedden en aan het eind van het strand het knusse Tropicana.

Ter hoogte van Tropicana gingen we op het zand zitten. In het eerste stuk van het water lagen ook veel stenen, daarom was er een bruggetje aangelegd om het water in te komen. Na het bruggetje nam je nog een paar grote stappen en kwam je op een zandbank, waar je tot je middel in het water kon staan. Het water was heerlijk, er werd door veel mensen gezwommen.

`s Middags aten we wat bij Tropicana, lekkere tosti’s en Ceasar salade. Daarna bleven we tot 18.00 uur nog lekker op het strandje zitten en namen toen bij Blue Marlin de taxi weer terug naar Eivissa. Hier hadden we om 19.30 uur afgesproken met Eus. Terwijl wij bij de haven aan het wachten waren, hoorden we een Spaanse moeder roepen om haar kind: “Laslo” “Laslo”. Haar kind was kwijt en er waren al verschillende mensen haar aan het helpen met zoeken. Linda besloot ook mee te gaan helpen en vroeg wat hij aan had. “Oranje kleding”, werd gezegd. En… hoera, Linda vond Leslo een eindje verderop in de haven, aan het huilen achter een gebouwtje. De moeder van Leslo was natuurlijk superblij dat Linda haar zoontje had gevonden.

’s Avonds aten we gezellig Tapas in het gezellige, oude havengebied en namen daarna de bus naar St. Eulària weer terug.

Dinsdag 18 juli, deden we overdag rustig aan. ’s Morgens heb ik gelezen bij het zwembad en ’s middags zat ik met de meiden op het strand voor het appartement. ’s Avonds gingen we met de bus naar Sant Carlos om Las Dalias te bezoeken.

Las Dalias is de meest historische hippiemarkt van Ibiza. De markt werd in 1954 voor het eerst gehouden. Er is een mooie binnenplaats waar tussen de wijnplanten de kraampjes zijn opgebouwd. Op deze markt is vooral veel kunstnijverheid te vinden.

De hippiemarkten van Ibiza zijn een overblijfsel uit de jaren 60 en 70, toen jonge drop-outs naar het eiland kwamen. Toen verkochten de hippies handwerk als zelf geknutselde sieraden of kleding die met natuurlijke verfstoffen was gekleurd. Daarmee hielden ze het hoofd boven water. De kraampjes op Las Dalias zijn heel sfeervol. De markt is overdag te bezoeken op zaterdag of op maandag- of dinsdagavond van 19.00 tot 01.00 uur.

Aanvankelijk wilden we een hapje eten in een restaurantje waar we vorig jaar wat hadden gedronken, even buiten het terrein van de markt. Maar de keuken zou pas om 19.30 uur opengaan, dus besloten vast naar de markt te gaan en daar een hapje te eten. Dit was veel leuker. Op het middenterrein was een restaurant in echte hippiestijl. Houten tafels, verschillende stoelen, prachtige gekleurde doeken, mooie vazen op tafel met takken en droogbloemen en verschillende borden. De bediening was erg vriendelijk.

Na het eten lekker geslenterd over de markt, fijn zo ’s avonds. De temperatuur is dan aangenamer en het is minder druk dan overdag. Op het eind lieten Linda en ik bij een kraampje hetzelfde soort armbandje maken met mooie, zelfgekozen kleuren. Om 23.00 uur namen we de laatste bus richting St. Eulària weer terug.

Onze vakantie naar Ibiza begon dit jaar al heel vroeg. Op maandag 17 juli liep om 2 uur ’s nachts onze wekker af, omdat we om 3 uur werden opgehaald door de taxi die ons naar Schiphol zou brengen.

We waren voorbereid op lange wachttijden, maar dat viel gelukkig reuze mee. We waren redelijk snel aan de beurt om onze koffers in te checken en ook door de douane ging alles heel voorspoedig. Zo konden we nog rustig aan wat tijdschriften kopen, koffie drinken en een broodje eten voordat we naar de gate liepen. Net voor het boarden om 6 uur zagen we Ruud Gullit de wachtruimte binnenkomen met waarschijnlijk zijn kinderen, ook óp naar Ibiza. Om half 7 gingen we de lucht in en na een goede vlucht kwamen we om 9.15 uur aan op het vliegveld van Eivissa. Hier namen we bus 24 naar Santa Eulària, waar we tien dagen in appartement Ros zouden verblijven.

Santa Eulària des Ríu is de op een na grootste plaats van Ibiza met stadsstranden en leuke winkels. Meer dan een kwart van de inwoners is geen Spanjaard; de inwoners komen vooral uit Duitsland, Engeland, Roemenïe, Italïe en Frankrijk, maar er wonen ook veel Argentijnen en Marokkanen. Aan de rand van de stad ligt een mooie oude brug, de Pont Vell. Ertegenover ligt de kerkheuvel Puig de Missa. Richting het strand loop je vanaf het busstation over de Rambla (Passeig S’Almera) en kom je uit op de prachtig aangelegde promenade.

Dit jaar hadden we zelf in november de vliegreis geboekt via Transavia en via Booking.com het appartement. Dat ging prima en ook het huren van een appartement in plaats van een hotel is ons weer heel goed bevallen. Bij het busstation van St Eulària vroeg ik een folder met de buslijnen en tijden, handig, omdat we veel met de bus wilden ondernemen.

Eigenlijk zouden we pas na 14.00 uur ons appartement in kunnen, maar alles was al schoongemaakt, dus konden we er al eerder in. De toezegging van “zeezicht” kwam uit, we hadden een prachtige kamer op de derde verdieping. Fijn dat we eerder konden inchecken, zo konden we ons vast installeren en op verkenning uit gaan. Hierna gingen we heerlijk bij het zwembad en op het strand liggen.

’s Avonds gingen we eten bij Restaurant Somiart op de boulevard. Die avond was het FLOWER avond, er werd muziek gedraaid uit de jaren 60 en 70, heel gezellig. Hierna gingen we naar bed, want we waren best moe van het zeer vroege opstaan…