Monthly Archives: juli 2017

Ibiza 2017; Dag 3 Cala des Jondal

Ibiza 2017; Dag 3 Cala des Jondal

Woensdag 19 juli, onze derde vakantiedag, besloten Febe, Linda en ik naar een klein strandje in het zuiden van Ibiza te gaan. Febe was hier al eens eerder geweest met vriendinnen en vond het leuk om ons dit strandje ook te laten zien. Eerst gingen we met de bus naar Eivissa, vanwaar we een taxi namen naar Cala des Jondal. We werden afgezet bij Blue Marlin.

Cala des Jondal is de meest trendy chill-outbaai van Ibiza. Het strand is 300 meter lang en 20 meter breed. Op het strand liggen voornamelijk gepolijste stenen, maar er is ook een stuk zand. Op het strand vind je onder andere het trendy Blue Marlin met luxe bedden en aan het eind van het strand het knusse Tropicana.

Ter hoogte van Tropicana gingen we op het zand zitten. In het eerste stuk van het water lagen ook veel stenen, daarom was er een bruggetje aangelegd om het water in te komen. Na het bruggetje nam je nog een paar grote stappen en kwam je op een zandbank, waar je tot je middel in het water kon staan. Het water was heerlijk, er werd door veel mensen gezwommen.

`s Middags aten we wat bij Tropicana, lekkere tosti’s en Ceasar salade. Daarna bleven we tot 18.00 uur nog lekker op het strandje zitten en namen toen bij Blue Marlin de taxi weer terug naar Eivissa. Hier hadden we om 19.30 uur afgesproken met Eus. Terwijl wij bij de haven aan het wachten waren, hoorden we een Spaanse moeder roepen om haar kind: “Laslo” “Laslo”. Haar kind was kwijt en er waren al verschillende mensen haar aan het helpen met zoeken. Linda besloot ook mee te gaan helpen en vroeg wat hij aan had. “Oranje kleding”, werd gezegd. En… hoera, Linda vond Leslo een eindje verderop in de haven, aan het huilen achter een gebouwtje. De moeder van Leslo was natuurlijk superblij dat Linda haar zoontje had gevonden.

’s Avonds aten we gezellig Tapas in het gezellige, oude havengebied en namen daarna de bus naar St. Eulària weer terug.

Ibiza 2017; Dag 2 Las Dalias

Ibiza 2017; Dag 2 Las Dalias

Dinsdag 18 juli, deden we overdag rustig aan. ’s Morgens heb ik gelezen bij het zwembad en ’s middags zat ik met de meiden op het strand voor het appartement. ’s Avonds gingen we met de bus naar Sant Carlos om Las Dalias te bezoeken.

Las Dalias is de meest historische hippiemarkt van Ibiza. De markt werd in 1954 voor het eerst gehouden. Er is een mooie binnenplaats waar tussen de wijnplanten de kraampjes zijn opgebouwd. Op deze markt is vooral veel kunstnijverheid te vinden.

De hippiemarkten van Ibiza zijn een overblijfsel uit de jaren 60 en 70, toen jonge drop-outs naar het eiland kwamen. Toen verkochten de hippies handwerk als zelf geknutselde sieraden of kleding die met natuurlijke verfstoffen was gekleurd. Daarmee hielden ze het hoofd boven water. De kraampjes op Las Dalias zijn heel sfeervol. De markt is overdag te bezoeken op zaterdag of op maandag- of dinsdagavond van 19.00 tot 01.00 uur.

Aanvankelijk wilden we een hapje eten in een restaurantje waar we vorig jaar wat hadden gedronken, even buiten het terrein van de markt. Maar de keuken zou pas om 19.30 uur opengaan, dus besloten vast naar de markt te gaan en daar een hapje te eten. Dit was veel leuker. Op het middenterrein was een restaurant in echte hippiestijl. Houten tafels, verschillende stoelen, prachtige gekleurde doeken, mooie vazen op tafel met takken en droogbloemen en verschillende borden. De bediening was erg vriendelijk.

Na het eten lekker geslenterd over de markt, fijn zo ’s avonds. De temperatuur is dan aangenamer en het is minder druk dan overdag. Op het eind lieten Linda en ik bij een kraampje hetzelfde soort armbandje maken met mooie, zelfgekozen kleuren. Om 23.00 uur namen we de laatste bus richting St. Eulària weer terug.

Ibiza 2017; Dag 1 De heenreis

Ibiza 2017; Dag 1 De heenreis

Onze vakantie naar Ibiza begon dit jaar al heel vroeg. Op maandag 17 juli liep om 2 uur ’s nachts onze wekker af, omdat we om 3 uur werden opgehaald door de taxi die ons naar Schiphol zou brengen.

We waren voorbereid op lange wachttijden, maar dat viel gelukkig reuze mee. We waren redelijk snel aan de beurt om onze koffers in te checken en ook door de douane ging alles heel voorspoedig. Zo konden we nog rustig aan wat tijdschriften kopen, koffie drinken en een broodje eten voordat we naar de gate liepen. Net voor het boarden om 6 uur zagen we Ruud Gullit de wachtruimte binnenkomen met waarschijnlijk zijn kinderen, ook óp naar Ibiza. Om half 7 gingen we de lucht in en na een goede vlucht kwamen we om 9.15 uur aan op het vliegveld van Eivissa. Hier namen we bus 24 naar Santa Eulària, waar we tien dagen in appartement Ros zouden verblijven.

Santa Eulària des Ríu is de op een na grootste plaats van Ibiza met stadsstranden en leuke winkels. Meer dan een kwart van de inwoners is geen Spanjaard; de inwoners komen vooral uit Duitsland, Engeland, Roemenïe, Italïe en Frankrijk, maar er wonen ook veel Argentijnen en Marokkanen. Aan de rand van de stad ligt een mooie oude brug, de Pont Vell. Ertegenover ligt de kerkheuvel Puig de Missa. Richting het strand loop je vanaf het busstation over de Rambla (Passeig S’Almera) en kom je uit op de prachtig aangelegde promenade.

Dit jaar hadden we zelf in november de vliegreis geboekt via Transavia en via Booking.com het appartement. Dat ging prima en ook het huren van een appartement in plaats van een hotel is ons weer heel goed bevallen. Bij het busstation van St Eulària vroeg ik een folder met de buslijnen en tijden, handig, omdat we veel met de bus wilden ondernemen.

Eigenlijk zouden we pas na 14.00 uur ons appartement in kunnen, maar alles was al schoongemaakt, dus konden we er al eerder in. De toezegging van “zeezicht” kwam uit, we hadden een prachtige kamer op de derde verdieping. Fijn dat we eerder konden inchecken, zo konden we ons vast installeren en op verkenning uit gaan. Hierna gingen we heerlijk bij het zwembad en op het strand liggen.

’s Avonds gingen we eten bij Restaurant Somiart op de boulevard. Die avond was het FLOWER avond, er werd muziek gedraaid uit de jaren 60 en 70, heel gezellig. Hierna gingen we naar bed, want we waren best moe van het zeer vroege opstaan…

#Werkplezier versus #werkdruk (3)

#Werkplezier versus #werkdruk (3)

#werkplezier
Een van de dingen die mij werkplezier geeft zijn de handvaardigheids- en tekenlessen die ik geef aan mijn groep op de vrijdagmiddag. Fijn, omdat het een les is die ik aan de groep als geheel kan geven en omdat het erg leuk is om te zien, hoe kinderen creatief bezig zijn.

Ik probeer altijd zo min mogelijk een voorbeeld te laten zien, omdat veel kinderen mijn voorbeeld anders gaan na-apen. Het is leuker om te zien met welke ideeën de kinderen zelf komen. De handvaardigheids- en tekenlessen probeer ik af te wisselen, net zoals “op het platte vlak” en “ruimtelijke” werkjes. Ideeën haal ik uit de methode “Moet je doen”, uit andere boekjes of van internet.

Tijdens deze lessen vinden de kinderen het fijn om samen te werken. Dat mag regelmatig, maar sommige kinderen vinden het dan erg moeilijk om bij de les te blijven. Zij vinden het vaak een beetje té gezellig. Een van de mooiste lessen van afgelopen schooljaar was het, in tweetallen een dier maken van kosteloos materiaal. Ik had van alles neergezet en de kinderen mochten helemaal zelf bedenken hoe ze het dier gingen maken. Echter… ze mochten van mij geen lijm of plakband gebruiken. Die middag waren de kinderen heel goed bezig en ontstonden er prachtige creaties.

#werkdruk
Het schooljaar 2016/2017 is voorbij… een jaar waarin ik een aantal keer enorme #werkdruk voelde. De eerste keer was in het najaar toen ik door omstandigheden een aantal maanden met een nieuwe -tijdelijke- collega de groep ging draaien. Mijn collega waarmee ik de groep 3/4 het schooljaar begon, ging voor aantal maanden een andere groep draaien. Voor de kinderen en voor mij wennen, een nieuwe juf van buitenaf, maar fijn dát er in elk geval iemand was die de groep met mij kon draaien.

Een tweede moment dat mij veel energie kostte was de studiedag waarop wij te horen kregen dat het gedaan was met de groepsplannen, maar dat we voortaan veel nieuwe -administratieve- dingen moesten gaan doen: van alle Cito’s een uitgebreide analyse invullen, een groepsoverzicht invullen, een nieuw format voor de dagplanning met doelen en differentiatie bijhouden, doelen op het white-board schrijven.
In deze maand kwam ook de actiegroep #POinactie melden dat het 5 voor 12 is … Ik voelde me er door alles wat op me afkwam deze periode erg mee verbonden. Veel mooie opinie stukken voorbij zien komen in de krant, het Onderwijsblad en op Facebook en twee keer meegedaan met acties van #POinactie.

Ben deze maanden ook na gaan denken over alle extra tijd die ik eigenlijk kwijt ben met thuis voorbereiden (elke maandagavond) en taken uitvoeren. Ik probeer de #werkdruk steeds meer bespreekbaar te maken op school. Dat heeft er toe geleid dat ik mijn eigen format kan blijven gebruiken voor mijn dagplanning. Fijn dat ik dat vertrouwen heb gekregen. Verder kijk ik kritischer naar de extra uren die ik maak, probeer ik oplossingen te vinden voor dingen die extra tijd kosten. Zo ga ik komend jaar mijn professionaliserings uren gebruiken voor het leren werken met de nieuwe schoolwebsite en dit overdragen aan een collega die deze taak toebedeeld heeft gekregen.

Dit was voorlopig mijn laatste stuk over #werkplezier versus #werkdruk. Net als #POinactie ga ik nu genieten van de zomer en pak ik half augustus de schoolse draad weer op.