Woensdag 27 december hielden Linda en ik in onze agenda vrij om een dagje er op uit te gaan. Dit keer besloten we naar Rotterdam te gaan. Linda is hier de laatste jaren veel geweest, toen ze haar minor volgde op de Fotovakschool en er stage liep en later werkte bij de Nationale Beeldbank. Ik werkte in 1979 een jaar in Rotterdam, dus alweer veel te lang geleden dat ik eens een bezoekje bracht aan het centrum van de stad.
Om 11.30 uur gingen we op de fiets naar station Leidschendam-Voorburg, waar we de E lijn namen naar Beurs in Rotterdam. Hier gingen we eerst naar de Markthal.
“De Markthal is een woon- en winkelgebouw met inpandige markthal. De opening vond op 1 oktober 2014 plaats door koningin Máxima. Naast een overdekte markt herbergt het complex 228 appartementen, 4600 m² winkelruimte, 1600 m² horeca en een parkeergarage voor meer dan duizend auto’s. Het grijze natuurstenen gebouw heeft een boogvorm als van een hoefijzer. Tussen de binnen- en buitenboog zijn de appartementen gebouwd. Het gebouw heeft aan beide kopse kanten een glazen gevel. De binnengevel van de Markthal is bekleed met een 11.000 m² (twee voetbalvelden) groot kunstwerk van Arno Coenen en Iris Roskam, getiteld “Hoorn des Overvloeds”. Het kunstwerk toont sterk uitvergrote vruchten, groenten, granen, vissen, bloemen en insecten.
Het kunstwerk van Coenen en Roskam werd geselecteerd uit 9 internationale kandidaten. Voor de vervaardiging van de animatie is gebruikgemaakt van digitale 3D-technieken. Voor het renderen van het enorme bestand van 1,47 terabyte werden servers gebruikt die ook gebruikt worden voor de films van Pixar Studios”.
Nadat we de kraampjes met etenswaren hadden bewonderd, kochten we iets te drinken en te eten. We gingen zitten op een bovenverdieping, waar we ook foto’s maakten van de kraampjes en de mensenmenigte.
Hierna namen we een paar haltes bus 32 naar de Kunsthal, waar we de fototentoonstelling van Jeroen Oerlemans gingen bekijken.
“Jeroen Oerlemans werkte, als een van de weinige Nederlandse persfotografen, veel in crisisgebieden. Hij reisde regelmatig af naar Afghanistan, Libië en Irak. Op reis gaf hij in reportages de wereldproblematiek een gezicht, of het nu ging over oorlog, natuurgeweld, honger of de vluchtelingenstroom. Thuis in Amsterdam, bij zijn gezin, werkte hij hoofdzakelijk aan portretopdrachten . De foto’s van Oerlemans kenmerken zich door een enorme betrokkenheid bij de situaties die hij vastlegde, een groot gevoel voor esthetiek en een scherp oog voor compositie. In de tentoonstelling, samengesteld door zijn vrouw Boes Hogewind, zijn beelden te zien die middenin de actualiteit staan.
Jeroen Oerlemans heeft talloze conflictgebieden bezocht, van Haïti en Soedan tot Libanon. Oerlemans wist dat zijn werk gevaarlijk was, maar hij voelde een noodzaak om zijn hart te volgen. Hij wilde laten zien wat de gevolgen van oorlog zijn, zowel mondiaal als voor de plaatselijke bevolking. In de tentoonstelling ‘Jeroen Oerlemans’ ligt de keuze van Hogewind op Oerlemans’ journalistieke werk om daarmee het belang van onafhankelijke berichtgeving te benadrukken. Van de honger in Tsjaad (2004) als gevolg van etnische zuiveringen en de verwoestende aardbeving in Port-au-Prince (2010) tot de onlusten die uitbraken na de val van Khadaffi (2011) in Libië. Ook versloeg hij met zijn camera de vluchtelingenstroom in Griekenland (2010) en de rampplek van vlucht MH17 (2014) in de Oekraïne.
Jeroen Oerlemans (1970-2016) is drie keer onderscheiden met een eerste prijs in de buitenland-categorie van de Zilveren Camera. In opdracht van Knack was Oerlemans in 2016 in Libië, waar hij op 2 oktober in de Libische stad Sirte dodelijk werd geraakt door een sluipschutter van IS”.
Tussen de zeer indrukwekkende foto’s uit de crisisgebieden hingen een aantal foto’s van zijn kinderen, genomen in Amsterdam. Een groot contrast met de andere foto’s.
Na het bezoek aan de Kunsthal liepen we naar Witte de Withstraat, waar we eerst iets dronken bij de Bazar. Een gezellig restaurant met kleurige houten tafels, prachtig gekleurde oosterse lampen en mooie tegelwanden. Hierna keken we rond in “de lampenwinkel”, zoals Linda de winkel noemt. Een winkel met heel veel Arabische lampen, wierook, kaarsenhouders, Boeddha’s enz. enz. “Echt een winkel voor jou, mam”. Inderdaad, ik keek er mijn ogen uit en kocht er een kleurrijk Boeddha beeldje en mooi waxinehouder van wit glas en witte kraaltjes. Langzamerhand werd het donker en besloten we een hapje te gaan eten in de Markthal. Voordat we naar binnen gingen, maakte Linda eerst nog mooie foto’s van de buitenkant. In deze decembertijd is de hal mooi versierd en met het licht van binnen naar buiten heel fotogeniek.
Toen we uitgegeten waren kochten we nog wat Baclava voor Eus en liepen we door de regen naar het metrostation van Beurs. Op de fiets naar huis, regende het nog steeds en kwam de harde wind van alle kanten op ons af. Om half acht kwamen we weer thuis, na een gezellig dagje Rotterdam. Iets om nog eens vaker te doen. De verbinding is heel makkelijk en er is vast nog veel meer moois te zien.
De foto is gemaakt door LindaKaiserFotografie
“Wie komt er alle jaren