Monthly Archives: april 2018

Reünie

Reünie

7 januari 2018 vierde De Margriet haar 55 jarig bestaan en daarom leek het mij leuk om ook dit lustrum een reünie te houden voor oud-teamleden.

Inmiddels werk ik 16 jaar op deze school en in die tijd heb ik veel collega’s zien komen en gaan. In het begin van het schooljaar prikte ik een datum voor de reünie, zodat dit alvast in de agenda’s genoteerd kon worden. Daarna vroeg ik twee oud-collega’s, waar ik nog regelmatig contact mee heb, of zij mij wilden helpen meedenken en organiseren.

Van een oud-collega die 5 jaar geleden de reünie organiseerde, kreeg ik een lijst met mailadressen, zodat ik in elk geval deze oud-collega’s een berichtje kon sturen. Ook maakte ik een evenement aan op Facebook en plaatste ik berichtjes in het AD (Lezers helpen lezers) en in het plaatselijke krantje. Dit leverde bij elkaar bijna 30 reünie gangers op, waaronder een vijftal oud-leerkrachten “van het eerste uur” (1963/1964).

Op 7 april was het dan zover. Met een auto volgeladen (twee statafels, tafelkleden en wat lekkers) ging ik twee uur van te voren naar school om alles klaar te zetten: de drank, die al bezorgd was, in de koelkast zetten, de fotoboeken van school klaarleggen en alle deuren van de lokalen openen, zodat iedereen nog even de lokalen in kon om herinneringen op te halen. Omdat het prachtig weer was, maakten we buiten zitjes en werd de “aanmeldtafel” ook buiten neergezet. Binnen, in het halletje, werden tafels neergezet voor de hapjes die iedereen mee zou nemen.

Vanaf half twee kwamen de eerste reünie gangers binnen. Wat was het leuk om collega’s van een aantal jaar of járen geleden weer te zien. Met een aantal heb ik nog contact op Facebook, maar elkaar weer in levende lijve zien en spreken, is toch wel erg leuk. Ook de leerkrachten van de begintijd maakten met iedereen een praatje, heel gezellig. Een van deze leerkrachten had foto’s meegenomen uit de 60-er jaren, van de Heuvelwijk in opbouw. Heel leuk om die oude plaatjes te bekijken. Ik had gevraagd of iedereen hapjes mee zou kunnen nemen voor ongeveer 8 personen, voor de drank zou worden gezorgd. Het was erg leuk om te zien, wat voor een verscheidenheid aan hapjes er werden meegebracht: een prachtige taart, fruitspiesjes, slaatjes, zoutjes, heerlijk allemaal.

Rond drie uur werd er een groepsfoto gemaakt en ook tussendoor werden er foto’s gemaakt, zodat we de gezellige middag nog terug kunnen beleven. Om half vijf zongen we met elkaar het schoollied van het 40 – en 55 jarig lustrum. Dit laatste lied, op de wijs van “Vader Jacob”, zongen we ook in canon. Het was een gezellige muzikale onderbreking.

Een aantal oud-teamleden hadden zich niet opgegeven, omdat de reünie van 5 jaar geleden nog in vers in het geheugen lag. Maar deze zaterdag was men toch wel van mening, dat het toch wel erg leuk is om om de vijf jaar een reünie te houden. Daarom zal ik een draaiboekje maken hoe ik het heb aangepakt, zodat we er in 2023 weer een leuke middag van kunnen maken. Ik heb er nu al zin in……

Klein(e)zoon

Klein(e)zoon

Tijdens een oppasdag sprak ik met Linda over het woord kleinzoon, we vonden het eigenlijk een grappig woord. “Je zoon in het klein, mam. Een kleine zoon, hoe leuk is dat”.

Inderdaad, al ruim een jaar ben ik de trotse oma van een klein(e)zoon. Eerst was er de verwondering van het kleine mannetje dat net geboren was. De dag van zijn geboorte zal ik niet snel vergeten, net als de geboortes van mijn eigen kinderen. Zo weet ik nog precies wat ik aan het doen was toen de bevalling van klein(e)zoon zich aankondigde.

De maanden na de geboorte kregen we via Whats-app veel foto’s en filmpjes doorgestuurd, zodat we goed op de hoogte bleven hoe klein(e)zoon zich ontwikkelde. Dat is toch wel erg leuk tegenwoordig, dat je op deze manier zo kunt meeleven. Nu ik mijn fotoalbum van 2017 aan het bijwerken ben, laten al die foto’s goed zien hoe een kind verandert zo’n eerste jaar. Een bijzonder moment vorig jaar was het vastleggen op de foto van de vier generaties. We gingen een maand na de geboorte op bezoek bij mijn vader, die zijn eerste achterkleinkind ontmoette.

Na twee maanden kreeg klein(e)zoon meer haar en kwam al naar boven, dat hij een heel vrolijk en makkelijk kind is. Na ruim drie maanden kwam hij voor het eerst bij ons logeren. Zo konden we hem nog even bewonderen, voordat we naar Ibiza zouden gaan. Het filmpje waarop klein(e)zoon aan het schateren is om het woordje “You Tube” werd de filmhit van onze vakantie.

Na een half jaar was het echte babygezichtje van klein(e)zoon verdwenen, moest hij éven wennen als hij op bezoek kwam en leerde hij zitten in een kinderstoel. Begin november, klein(e)zoon is dan acht maanden oud, ging hij mee een weekendje weg. Het was erg leuk om zijn flesjes, fruit- en groentehapjes, huiltjes en optrekpogingen van dichtbij mee te maken.

Steeds vaker kwam klein(e)zoon een dagje langs of een nachtje logeren de laatste maanden. Dat ging heel goed. Hier thuis weten we nu goed hoe we het “kleinkindproof” moeten maken (salontafel aan de kant, vazen omhoog en kleine obstakels aan de kant) en kan hij hier goed slapen. We hebben inmiddels een campingbedje en een kinderstoel aangeschaft en we hebben een speciale doos met speelgoed voor hem.

Inmiddels heeft klein(e)zoon zes tandjes, loopt hij langs de tafel of de bank en eet hij zelfstandig koekjes. Heel leuk om te zien hoe goed hij zichzelf al kan vermaken met blokjes, een doos en balletjes. Wandelen vindt hij ook heerlijk, vaak valt hij na een half uurtje in slaap en als we dan ergens wat gaan drinken is hij tevreden met een flesje water en rozijntjes. Het is leuk om te zien onze kleine zoon erg lijkt op grote zoon qua karakter; rustig, lief en heel tevreden. We kijken er al naar uit als klein(e)zoon weer een nachtje blijft logeren en een dagje langskomt.