Monthly Archives: oktober 2018

okt29

Herfstvakantie 2018

Posted on by
Herfstvakantie 2018

Een vlinder
telt geen maanden
doch momenten
en heeft tijd genoeg

De leuke momenten van mijn herfstvakantie heb ik opgeschreven om te bewaren als fijne herinneringen.
Voor mij begon de herfstvakantie al op donderdag 18 oktober.
’s Morgens reed ik om 10 uur richting Delft om op te gaan passen op klein(e)zoon. Leuk om hem ook eens mee te maken tussen z’n eigen speelgoed en te zien waar hij thuis zoal mee speelt. Hij begint al een beetje het bouwen met Duplo blokken te begrijpen en ook het keukentje -gekregen van onze overburen- is favoriet.  Zo liep hij met in elke hand een grote pan uit de “echte” keuken, naar het fornuisje en zette de pannen er op, waarna hij van alles in de pannen ging stoppen. Een mooi gezicht.

Vrijdagavond ging ik badmintonnen. Het was wel niet “mijn avond”, maar in de vakantie, is het lekker om ook eens op een andere speeldag te badmintonnen. Als bestuurslid is het daarbij ook leuk om eens andere spelers te ontmoeten van onze badmintonclub.

Zondag 21 oktober vond ik het tijd om toch maar mijn zomerkleding om te ruilen voor mijn winterkleding. Aan de lange zomer en nazomer zou nu toch écht wel eens een einde komen? Ik haalde mijn winterkleding uit de koffers en stopte de zomerkleding er in terug. Het uit de koffers halen van de seizoenskleding is altijd leuk, vind ik. Er komen vaak momenten voorbij als: “O ja, dat had ik ook nog”. In de vakantie was het nog een paar dagen aardig weer, maar halverwege werd het dan toch écht winters en had ik het wisselen toch niet voor niets gedaan.

Maandag 22 oktober ging ik gezellig met Linda en Noah naar Monkey Town in Rijswijk. Noah was al vaker in zo’n binnenspeeltuin geweest, dat was goed te zien. Hij klauterde, bouwde en gleed er lustig op los. Tussendoor dronken en aten we wat aan de vele tafels die er stonden. Na twee uur spelen, lopen en klimmen was het tijd om naar huis te gaan. Noah viel in de auto gelijk in slaap. Thuis aangekomen kon ik hem al slapend in zijn bedje leggen, waar hij nog twee uur doorsliep en ik ook even bij kon komen van ons Monkey Town avontuur.

Dinsdagochtend kreeg ik van een badminton speelster stapels prachtig gekleurd papier en bijpassende enveloppen. Ooit maakte ze zelf kaarten, maar inmiddels niet meer en daarom gaf ze alles aan mij. Heel lief. ’s Avonds genoot ik van de voetbalwedstrijd Ajax – Benfica op de televisie. Helemaal geweldig toen Ajax in blessuretijd tóch nog 1-0 wist te scoren.

Woensdag ben ik met Linda naar Ikea geweest. Altijd leuk om daar rond te lopen en ideeën op te doen. Ik kocht er een kleed voor de klas, een wekker voor op mijn werkplek op zolder en een lijstje voor de oude kerstfoto, die ik had gekocht bij de Y-hallen.

Vrijdag ben ik met nicht Irene en haar man naar het Gemeentemuseum in Den Haag geweest, waar we de tentoonstelling “Art Nouveau” bekeken en schilderijen van Alexej von Jawlensky bewonderden. Er was nog veel meer moois te bekijken, maar we wilden ook nog even langs het ernaast gelegen Fotomuseum. Hier bekeken we de tentoonstelling “Generation Wealth” van Lauren Greenfield, die zich al 25 jaar bezig houdt met het thema “rijkdom”. Generaton Wealth is een verslag van het verlangen om rijk te zijn, tegen elke prijs. Ook in Het Fotomuseum zijn nog meer dingen de moeite waard om te bekijken, reden dus om nog een keer die kant op te gaan. ’s Avonds keek ik via Netflix “De Marathon” met Linda. Een mooie film die we allebei nog niet hadden gezien.

En ook de laatste dag van de vakantie ging ik er op uit. Met Febe en Linda bezocht ik het Anne Frank huis in Amsterdam. Het verhaal van Anne maakte op mij als 15- jarige enorme indruk. Ze heeft mij geïnspireerd om ook dagboeken te gaan schrijven en Het Achterhuis heb ik meerdere keren gelezen. Het huis heb ik in het verleden wel eens bezocht, en ook nu was het weer heel indrukwekkend. Anne, geboren in hetzelfde jaar als mijn vader, gestorven onder vreselijke omstandigheden, we werden er stil van. Na dit bezoek gingen we lunchen bij “Bagels en Beans”, waarna we naar de Kalverstraat liepen. Ik wilde graag een jurk voor mijn 60e verjaardag kopen. Leuk om dit met de meiden te doen; zij hielpen mij met keuren. Te kort, te kleurrijk, te zakkerig, te oubollig. Het was nog een hele opgave, maar uiteindelijk was daar dé jurk. Febe wees me er op; een vrolijke jurk met herfstkleuren. De jurk stond me heel leuk en zat goed. De missie was geslaagd. Nadat we gezellig bij Febe op haar kamer een hapje hadden gegeten, reed Linda weer naar huis.

Het was een fijne herfstvakantie, met mooie momenten thuis en “op pad”.

okt25

“Op kamers”

Posted on by
“Op kamers”

Ruim 40 jaar geleden, in de zomer van 1977, besloot ik “op kamers” te gaan. Ik was 19 jaar en zou na de zomer naar het tweede jaar van de Pedagogische Academie gaan. Tijd om zelfstandig te gaan wonen vond ik. Niet omdat ik het thuis niet meer naar mijn zin had, maar het leek mij gewoon leuk om zélf boodschappen te doen, te koken en bezoek te ontvangen.

Ik kwam terecht in de Paul Gabriëlstraat in Den Haag, waar ik een gemeubileerde kamer kon huren voor 275 gulden per maand. De kamer bevond zich op de tweede etage in het huis van Henk en Marry, een jong stel met een kindje van 9 maanden.

De kamer, van ongeveer 16 vierkante meter, had een houten donkerbruin gebeitste vloer, twee groene muren en paarse gordijnen van batik stof. Op de grond lag een paars kleed en op het bed lag een sprei van dezelfde stof als de gordijnen. Verder was er een vaste wastafel en waren er twee deuren die open konden naar het kleine balkon. Ik kon gebruik maken van de keuken op de eerste etage, had een klein stukje van de koelkast tot mijn beschikking, kon gebruik maken van de douche, die naast mijn kamer lag en van de telefoon, die een extra aansluiting op mijn kamer had.

De kamer huurde ik met de grote meubelstukken zoals een bed, een ronde tafel en een vaste kast voor mijn kleding. De kleine meubels waren van mijzelf: kleine kastjes, stoeltjes en héél veel planten, die echt overal stonden. Mijn kamer lag heerlijk centraal, vlakbij het centrum van Den Haag, waar ik regelmatig alleen naar de bioscoop of het theater ging. Ook het Haagse Bos, Clingendael en het strand lagen op fietsafstand, waar ik regelmatig te vinden was, gezien de vele foto’s die ik hier heb geschoten. De kerkklokken, die op mijn kamer goed te horen waren, gaven mij, vooral in het begin, een vertrouwd gevoel.

Het langst fietsen was voor mij nog Leidschendam, naar het huis van mijn moeder aan de Willem de Rijkelaan. Hier fietste ik elke week meerdere keren heen, omdat ik dan ging badmintonnen in De Fluit. Elke woensdagavond speelde ik met mijn badmintonvrienden en in de weekenden was er competitie. Het was de tijd van lang blijven hangen in de kantine, toernooien en allerlei uitstapjes die we met elkaar maakten. Op mijn kamer kon ik dan weer bijkomen van alle drukte.

Ik vond het heerlijk om achter mijn bureau te schrijven en te luisteren naar muziek van Juliën Clerc, Patti Smith en Fleetwood Mac. Bij de muziek van Saterday Night Fever en Grease kon ik heerlijk dansen en zingen, lekker in mijn uppie, niemand die het zag. Ook luisterde ik regelmatig naar de radio, een TV had ik niet. Ook herinner ik mij nog dat ik dwarsfluit speelde en elke week een paar keer moest oefenen voor de volgende les op vrijdag. De buurjongetjes vonden dat heel bijzonder, ze keken dan om het hoekje van het balkon en maakten rare geluiden om de aandacht te trekken. Daar kon ik me aardig aan ergeren.

In april 1979 kwam ter sprake, dat ik een etage zou kunnen huren in het grote huis van mijn oma in Scheveningen. Wat was ik blij! Een etage…. dus veel meer ruimte en een eigen keukentje en badkamer. Helaas ging dit feest op de valreep niet door, door onenigheid in de familie. Ik huilde uit bij Henk en Marry en zij waren zo lief om te zeggen, dat ik nog bij hen kon blijven wonen.

Maar een jaar later moest ik de kamer dan toch echt verlaten. De reden weet ik niet meer, maar ik denk dat het gezin de kamer zélf nodig had i.v.m. gezinsuitbreiding. Ik zette daarom een advertentie: “Spoed! Jonge onderwijzeres zoekt kamer(s) met kookgelegenheid” en vond een kamer in een luxe villa in de Laan van Leeuwesteyn in Voorburg. Het was een prachtig huis, waar ik een kleine kamer huurde, en gebruik kon maken van de riante badkamer. Ik zou er slechts enkele maanden wonen, omdat ik een baan vond in Hellevoetsluis. Destijds een groeigemeente, waar de woningen en scholen uit de grond werden gestampt. Ik kon er mijn eerste “echte” huis huren. Na drie jaar “op kamers” kreeg ik dan tóch een grotere woonruimte met een eigen keuken en een badkamer. Een heel rijk gevoel, vooral ook door het prachtige uitzicht over het Haringvliet.

okt14

Werkplezier

Posted on by
Werkplezier

Na een paar vervelende jaren voor de klas, waarin ik vaak overwoog ander werk te zoeken of gewoon maar helemaal te stoppen met lesgeven, ben ik dit schooljaar tóch weer begonnen om in elk geval “de 40 jaar” vol te maken.

Mijn grootste doel dit schooljaar is, om weer plezier in mijn werk te krijgen. Ik heb daarom eind vorig jaar een aantal stappen genomen om dit doel te bereiken. Zo heb ik 6 uur, de woensdag, ingeleverd. De woensdag telt in het PO voor 6 uur, maar vorig jaar is het geen een keer voorgekomen dat ik om twee uur naar huis kon. Het was altijd drie uur en soms nog later. Dit jaar werk ik alleen nog maar op donderdag en vrijdag. Heerlijk, na één dag is het alweer bijna weekend.

De tweede stap was mijn voorkeur aangeven voor een kleutergroep. Na jaren een combinatiegroep 3/4 draaien, met steeds meer regels moeten volgen van bovenaf, was ik toe aan een nieuwe uitdaging, waarvan ik weer energie zou krijgen. Omdat we op school twee kleutergroepen hebben en een van de kleuterleerkrachten als voorkeur aangaf een groep 3/4 of hoger, kon ik naar een van de kleutergroepen.

Naast deze stappen op schoolniveau, deed ik zelf nog twee dingen om weer energie te krijgen. Op woensdagmiddag ben ik het blokfluitles geven weer op gaan pakken. Jaren heb ik dat gedaan; in de klas, als naschoolse activiteit, bij mij thuis. Maar dit jaar doe ik het anders, ik geef les bij de leerlingen thuis. En dat bevalt goed. Ik geef momenteel les aan vier kinderen en na de herfstvakantie komt er nog een leerling bij.

Naast dit alles ben ik een schrift gaan bijhouden, waarin ik van elke schoolweek leuke dingen opschrijf en inplak. Lieve briefjes, leuke lessen, aardige dingen die leerlingen, ouders of collega’s tegen mij zeggen, leuke uitspraken van kinderen. Het wordt een bont geheel.

Al deze stappen zorgen ervoor dat ik mijn werkplezier weer terug begin te krijgen. De groep die ik dit jaar heb is leuk, fijne kinderen en aardige ouders. Soms, als ik een mailtje krijg, over alles wat we moeten doen “van boven af”, kan ik nog wel een benauwd gevoel krijgen. Maar steeds vaker lukt het mij om dit los te laten en denk ik aan de leuke momenten met de klas. De mooie rekenlessen, de muzieklessen, het buiten zijn met de kinderen, het spelen en werken van de kleuters. De 40 jaar voor de klas ga ik dit schooljaar wel halen en wie weet, hou ik het op déze manier, nog wel langer uit.

okt3

Familiedag 2018

Posted on by
Familiedag 2018

Zondag 30 september was het weer zover: ons jaarlijkse familiedagje. Deze twaalfde keer was het de beurt aan “Apeldoorn” om iets leuks te bedenken om met de, steeds groter wordende groep, te doen.

Uit alle hoeken van het land kwamen we om 12.30 uur samen in het huis (tuin) van Esther en Bob. We aten eerst broodjes, die van te voren waren klaargemaakt, waarna Esther en Bob vertelden wat we zouden gaan doen.

We zouden in vier groepen uiteengaan en met elektrische fietsen een puzzeltocht doen in het stadse deel van Apeldoorn en in de bossen rondom de stad. Sinds juni was Esther bezig geweest om de tocht uit te zoeken en de vragen er bij te bedenken. Bob had de route een aantal keer gefietst, om te checken of alles klopte wat Esther had bedacht.

Nadat we groepjes hadden geformeerd, gingen we om de 10 minuten van start. De eerste groep begon rechtsom, de volgende linksom enzovoort. Mijn groepje begon met de route door de bossen. Heerlijk om dan een elektrische fiets te hebben. Heuvel óp ging heel soepeltjes en ook bij tegenwind was kracht zetten niet nodig. Ik fietste steeds achteraan het groepje en liet de jongelui, Emma, Febe en Vincent de route en vragen oplezen en invullen. Ik maakte bij verschillende stops foto’s van ons groepje en de groepjes die we onderweg tegen kwamen. Onderweg maakten we twee keer een grote stop, om de huizen van Marco en Vincent te bekijken. Heel leuk om te zien hoe mijn neven nu wonen.

Rond 16.00 uur waren we terug op de Jachtlaan, waar we nog een paar laatste vragen moesten beantwoorden. O.a. “Hoeveel ballen zitten er in deze bak?” Altijd lastig, maar ons groepje had het op twee ballen na goed: 123. Tijdens het napraten over de fietstocht, mocht Noah de vissen uit de vijver eten geven. Met z’n kleine vingertjes gooide hij een voor een de gekleurde korreltjes in het water. Na een tijdje zette Bob de grote bak met voer weg, maar Noah wist het voor elkaar te krijgen nóg een handje met voer te krijgen voor de vissen.

Omdat Bob van de cijfertjes is, zocht hij uit, welk groepje uiteindelijk de meeste punten had behaald. Dat was het groepje van Linda, Max, Menno en Romy. Zij kregen elk een gouden beker. De zilveren beker ging naar mijn groepje en de rest kreeg een bronzen beker als herinnering. Na het maken van de groepsfoto met de zelfontspanner, gingen we heerlijk BBQ-en met vlees, vis, salade, stokbrood en lekkere sausjes. Ondertussen werd er heel wat afgekletst en gelachen. De BBQ sloten we af met een ijsje en na een kopje koffie gingen we allemaal weer huiswaarts.

“Apeldoorn”, bedankt voor de organisatie, het was een gezellige middag. En wat hadden we een geluk met het weer.
Inmiddels staat de volgende familiedag al in de planning: zondag 29 september 2019!

In het fotoalbum “Familiedag 2018” staan nog meer leuke foto’s van deze gezellige dag.