Op de laatste dag van september was het zover: onze jaarlijkse familiedag stond weer gepland. Deze dertiende keer was het de beurt van “Leidschendam” om een activiteit te bedenken.

Na zoeken op internet, prijzen vergelijken en overleggen, kwamen we uit op sporten bij TRIXS in Leidschendam. Aanvankelijk wilden we zandsculpturen maken in Scheveningen, maar gelukkig waren we van dit idee afgestapt. Het stormde en regende op de familiedag, we waren dus blij dat we iets  hadden bedacht dat we binnen konden doen.

Met medewerkers van TRIXS had ik mailcontact over de verschillende banen die we wilden huren, de tijden, de lunch en de drankjes. Linda en ik hadden het idee om vier teams te maken, die allen een gekleurde bandana kregen als herkenning. Ons idee was dat de vier teams als team zouden beach-volleyballen, beach-tennissen, springen op de trampoline en spelletjes spelen. Maar al gauw zagen we dat het leuker was om vier tegen vier te volleyballen en speelden we beach-tennis twee tegen twee.

Ondertussen vermaakte Noah zich prima in het zand en met de ballen en was hij gezellig met die en gene aan het spelen. Er werden door de vriendelijke medewerkers van TRIXS heerlijke Tapas hapjes en Turks brood geserveerd, waarvan we voorafgaand aan het sporten en tussendoor lekker van konden eten. Met de muziek op de achtergrond heerste er een gezellig zomers sfeertje. Op het eind van de middag gingen een paar mensen nog springen op de trampoline. Zo sloten we onze “Familiespelen” af en reden we hierna richting de sluisjes, waar we een tafel hadden gereserveerd bij Pannenkoe.

Aan een kleine en lange tafel aten we heerlijke pannenkoeken of broodjes hamburger en namen we ijs of koffie toe. Helaas waren Lianne en Roos er deze editie niet bij. Hopelijk volgend jaar wel, als de familiedag door “Utrecht” wordt georganiseerd en er inmiddels nóg een klein telgje bij is gekomen.

Zoek houvast
bij de herinnering
want die leeft voort
voor altijd…
Zo beginnen de plakboeken die ik heb gemaakt na het overlijden van mijn moeder, op 20 februari 2010. Mijn moeder heeft tijdens haar leven heel veel fotoboeken gemaakt van dagelijkse gebeurtenissen, festiviteiten en reizen. Alle fotoboeken kwamen na haar overlijden bij mij terecht. Ik heb hier de hoogtepunten uit gezocht en stelde weer nieuwe fotoboeken samen voor mijn broer, zus en onze kinderen, zodat we allemaal nog eens terug kunnen denken aan de bijzondere vrouw, die mijn moeder is geweest. In deze blog vertel ik over het eerste fotoboek, dat ik voor mijzelf heb samengesteld.

Op de eerste bladzijde van het fotoboek is het schoolzwemdiploma A te zien, dat mijn moeder op 7 juli 1943 behaalde in Amsterdam. Zij was toen 12 jaar oud. Uit diezelfde periode komt het rapportboekje van de Tweede Eltheto-school uit Amsterdam-Oost. Bijzonder om te lezen dat van de eerste tot de vierde klas, het schooljaar liep van 1 maart t/m 28 februari. Dan, in 1942, begint het vijfde schooljaar in januari. Na de 6e klas, was er nog een 7e klas, die liep van 1 april 1944 tot 1 april 1945. In dit laatste rapport is te lezen dat mijn moeder zeer goed was in “Bijbelse geschiedenis”, waar ze een 9 voor kreeg. Natuurkunde was duidelijk niet haar favoriete vak. Naast deze twee officiële documenten is de akte van bekwaamheid in Nederlandse Handelscorrespondentie bewaard gebleven. Dit examen werd afgenomen in Den Haag op 25 juni 1956, mijn moeder was toen 25 jaar. Ik herinner mij nog wel dat mijn moeder in “steno” kon schrijven, waarschijnlijk heeft zij dat in deze periode geleerd.

Dan volgen foto’s uit 1963, van de Haverkamp in Den Haag, waar wij toen woonden. Familie kiekjes, foto’s met de buurjongens, huiselijke tafereeltjes, alles met commentaar erbij geschreven door mijn moeder. Ook foto’s van dierenpark Wassenaar, “waar de speeltuin een grote trekpleister was”. Hierna volgen bladzijden met vakantiefoto’s. In 1966 ging mijn moeder op vakantie naar Berner Oberland en Walis, een jaar later volgde Israël en op de foto’s van 1969 is te zien dat we met het gezin naar Oostenrijk gingen. Foto’s van gletchers, berghutten, dammetjes bouwen in beekjes en bouillon maken onderweg. Het was een avontuurlijke vakantie zo te zien.

Daarna volgen foto’s dichterbij huis. Het Kootwijkerzand en Stramproy in 1973. Hierna is de briefwisseling tussen mij en mijn moeder te lezen, waaruit blijkt dat zij alleen op vakantie was naar Tirol en ik logeerde bij famile in Noordwijk. Na al deze vakantieherinneringen zit in het fotoboek een brief van de Universiteit van Leiden, waarin staat dat mijn moeder is afgestuurd en dat “over enkele dagen haar bul zal worden uitgereikt”. In de brief wordt zij gelukgewenst met het behalen van de titel “drs. sociologie”.

Hierna volgen weer foto’s “dichtbij huis; mijn HAVO diploma uitreiking in 1976, het uitzicht vanuit ons huis van de Graaf Willem de Rijkelaan in Leidschendam, waar we toendertijd de treinen nog konden zien rijden. De vakantiefoto’s die volgen laten zien dat we in 1977 naar een vakantiehuisje in Beekbergen zijn geweest en in de kerstvakantie naar Gries in Oostenrijk. In 1979 bezocht mijn moeder Noorwegen, in augustus van dat jaar ging ik met mijn moeder voor het eerst naar Parijs. In de kerstvakantie van 1978/1979 gingen we met familie naar Westendorf, waar we Oud en Nieuw vierden. Een jaar later, in februari 1980, ging mijn moeder met een vriendin op wintersport. Het briefje dat ik toen in haar koffer deed, had ze bewaard en is terug te vinden in het fotoalbum. Dit eerste fotoalbum, vol met mooie herinneringen van mijn moeder en -deels- van mij, eindigt met een foto van een etentje bij de Chinees, waar wij de 50e verjaardag van mijn moeder vierden op 20 november 1980.

Vrijdag 11 januari was het dan zover! Met alle (schoon)kinderen en klein(e)zoon gingen we op pad voor een lang weekend in een huisje van Center Parcs in Noord-Brabant. Dit leuke cadeau hadden Eus en ik gekregen voor onze verjaardagen in november.

Vrijdag 11 januari moest ik eerst nog werken. Na het opruimen van de klas, ging ik een keer vroeg naar huis, waar ik de laatste spullen inpakte en andere kleren aandeed, zodat we om 16.15 uur naar de Kempervennen konden rijden. Het was aardig druk onderweg, en vooral het laatste stuk over de binnenweggetjes erg donker. Rond 18.30 u kwamen we aan bij het huisje. Het was een gelijkvloers huisje voor 8 personen, met vier slaapkamers en twee badkamers. Het huisje was heerlijk ruim en voorzien van een open keuken.

De eerste avond aten we lekkere hapjes, kippetjes, stokbrood, rauwkost, gehaktballetjes en quiche, alles ingekocht en gemaakt door (schoon)zonen Joep en Max. Toen klein(e)zoon op bed lag, speelden we het eerste spelletje van het weekend. Dit was dé activiteit dit weekend; met z’n allen of in kleine groepjes spelletjes spelen als “Ticket to Ride”, “Déja Vu”, “Code name” en “Regenwormen”. Tussendoor werd er ook geschaakt. Klein(e)zoon had dit weekend als favoriete activiteit filmpjes kijken op zijn I-pad. Soms zat hij een hele tijd te kijken, terwijl wij opgingen in ons spel.

Zaterdag 12 januari gingen we na het ontbijt met z’n allen naar het zwembad. Het was een prachtig bad, met een golfslagbad, een wildwaterbaan, glijbanen en leuke peuterbadjes. Je kon ook buiten zwemmen, waar het water 30 graden was en voor de stoere zwemmers onder ons een ijskoud dompelbad. Klein(e)zoon genoot van het zwemmen. Hij sloeg met z’n handjes in het water en hij ging vaak van het glijbaantje af, omhoog geholpen door opa, en opgevangen door mama of papa. Toen hij een keer van een grote glijbaan was afgeweest, wilde hij hier vaker af. Samen met z’n vader, tante of oom gleed hij door de tunnelglijbaan, onderaan opgewacht door de rest van de familie, die een luid applaus gaven, als hij weer tevoorschijn kwam. ’s Middags viel klein(e)zoon uitgeteld in slaap en waren wij ook aardig loom geworden van het zwemavontuur. ’s Avonds aten we nasi, klaargemaakt door Linda en Rowan. De nasi, met “geplukte kip”, bosuitjes, doperwtjes, gebakken ei en “Yellow Label” smaakte heerlijk.

Zondag 13 januari begonnen we rustig aan. Het was nog steeds regenachtig, daarom bleven we binnen en speelden we na het ontbijt, tot 11.30 u spelletjes. Hierna gingen we bowlen. Tegen inlevering van vouchers konden we goedkoop voor twee uur een baan huren, waar we met z’n zevenen twee potjes van 10 ronden speelden. De eerste ronde won Febe met precies 100 punten, de tweede ronde was Joep veruit de beste. We deden allemaal ons best om récht te gooien, maar toch gebeurde het regelmatig dat de bal al vroeg in de goot terecht kwam, of nét op het eind afboog, om alsnog in de goot te belanden. Wie twee keer 0 gooide, kon sóms het geluk hebben, dat het -oude- systeem dit niet herkende en mocht er nogmaals een poging worden gedaan. Tussendoor dronken we gezellig wat en bestelden we een borrelplankje. Na het bowlen liepen we door de regen terug naar het huisje, waar klein(e)zoon net wakker werd. Opa was bij hem gebleven, zodat hij toch een middagslaapje kon doen.

Na twee spelletjes “Ticket to Ride” gingen we om 17.00 uur weer richting het centrum lopen, waar we om 17.30 uur een tafel hadden gereserveerd bij een Italiaans restaurant. De dag sloten we af met een paar spelletjes “Code name”, waarbij dit keer “de oudjes” tegen “de jonkies” speelden. Er werd weer stevig nagedacht, de strijd ging leuk gelijk op. Die avond gingen we op tijd naar bed, omdat we de volgende dag alles nog moesten inpakken en opruimen.

Maandag 14 januari was het om 10 uur tijd om het huisje te verlaten na een gezellig weekend met elkaar. De foto’s die gemaakt zijn, laten ons nog even terug denken aan de mooie momenten van dit heerlijke gezinsweekend.

Maandag 5 november vierde ik mijn 60e verjaardag. 60 jaar! Het voelt als een bijzondere leeftijd. Een leeftijd richting niet meer werken, waarop je in aanmerking komt voor diverse kortingen én natuurlijk weer een kroonjaar. Dit bijzondere kroonjaar vierde ik op drie momenten.

Zondag 4 november begonnen de feestelijkheden. Aan het begin van de middag werd ik even naar zolder verbannen, zodat er beneden van alles voor mij versierd kon worden. Toen ik beneden kwam hingen er slingers en ballonnen en voor het raam hing een enorme zilverkleurige 60. Rond een uur of vier waren alle -schoon-kinderen en klein(e)zoon aanwezig en begonnen we met toasten en taart eten.

Eus werd ook gefeliciteerd, omdat hij ook zijn verjaardag vierde. We kregen als cadeau een enorme kaart, waarin iedereen wat liefs geschreven had voor ons. In de kaart stond vermeld dat we als cadeau een weekendje weg krijgen. Een weekendje met z’n allen naar Center Parcs, heel leuk om naar uit te kijken. Hierna ging Eus even wandelen met klein(e)zoon en speelden de anderen “Kamelenrace”. Om half 6 was het tijd om naar Rose Garden te rijden, waar ik een tafel had gereserveerd. We pasten precies aan de ronde tafel in de hoek bij het raam. Er was een buffet, zo kon iedereen zelf een lekker bord samenstellen.

’s Avonds wilden Linda en ik om 00.00 uur toasten met champagne op mijn 60e verjaardag, een traditie van de laatste jaren. Toen Eus naar bed ging, omdat hij de volgende dag moest werken, verschansten Linda en ik ons gezellig op de bank met een dekentje en wat te drinken en keken we naar een film via Netflix. Om half 12 maakten we de champagne vast open, keken de film af en gingen even over twaalven naar bed.

Maandag 5 november had Linda een verrassingsdag voor mij georganiseerd. Om 11 uur gingen we naar Leidsenhage, waar we bij “De Heren van Beest” gingen ontbijten en koffie drinken. Hierna deden we nog wat kleine boodschappen en bewonderden we het nieuwe gedeelte van Leidsenhage (straks The Mall of the Netherlands), dat er grandioos uitziet. Om 14.00 uur reden we naar Waddinxveen, waar we mijn vader gingen opzoeken. Dat wilde ik graag doen op deze bijzondere verjaardag. Tien jaar geleden, op mijn 50e verjaardag, ging ik op bezoek bij mijn moeder met mijn broer en zus en nú vond ik het leuk als mijn vader mij zou feliciteren. Broer en zus waren er nu niet bij, maar ik zorgde er deze dag wél voor dat ik een afspraak maakte om onze vader weer eens met z’n drieën tegelijk te ontmoeten.

Toen we weer thuis waren ging Linda het verrassingseten klaarmaken; allemaal Tapas hapjes met heerlijke vleeswaren en bijzondere ingrediënten. Ondertussen dekte ik de tafel feestelijk met het “verjaardagskleed”, veel kaarsen en lichtjes. Bij de hapjes, die fantastisch smaakten, dronken we weer van de champagne. Het was een echt feestmaal.

De verrassingsdag werd afgesloten met een bezoek aan het Casino in Scheveningen. Linda was hier al een paar keer eerder geweest met verjaardagen en ik vond het leuk om hier ook eens een kijkje te nemen. We spraken ieder een bedrag af om mee te gokken; ik €60 en Linda de helft. Als dit op was zouden we stoppen en weer naar huis gaan. We wisselden de euro’s in voor muntstukken van 5 euro en gingen hier Roulette mee spelen. Om en om zette we een munt in, een paar ronden op de ene tafel, daarna weer op een andere tafel. Tussendoor dronken we wat en keken we hoe andere mensen speelden. Er heerste een hele gezellige, rustige sfeer. Eerst gokten we rustig aan; op rood of zwart, op even of oneven. Maar toen we 5 euro munten hadden ingewisseld voor €2,50 munten, durfden we ook te gokken op rijen, vlakken en soms een enkel nummer. Dit was eigenlijk veel leuker, de kans is iets kleiner dat je wint, maar valt het balletje goed, dan krijg je er meer munten bij. Na wat winnen en verliezen, had Linda na een paar uur spelen weer haar €30, dat ze ging inwisselen voor geld. Een gezellige avond, die in feite niets heeft gekost, hoe leuk is dat. Ik had nog wat munten over en we spraken een tijd af dat we zouden stoppen. Ondertussen gaf ik steeds wat aan Linda, zodat we allebei nog konden spelen. Tien minuten voordat we wilden stoppen, kregen we “uit het niets” van een man, die achter ons stond ieder een €20 munt. Wow, dachten we, €20! En heel bijzonder, omdat we het kregen, durfden we er meer mee te doen. Ik zette in op een rij, Linda op een blok van vier getallen. En …. wat een geluk! Het balletje rolde goed voor ons, ik had mijn €60 weer terug (en zelfs €5 winst) en Linda ontving maar liefst €185, wat voor haar aanvoelde als de Jackpot. Wat moesten we lachen! Snel gingen we onze munten inwisselen en liepen we nog even langs Mac Donalds voor een ijsje, waarmee we nog even heerlijk nagenoten van ons Casino avontuur.

Zaterdag 10 november vierde ik mijn verjaardag in De Bakkerswinkel in Zoetermeer met een High tea voor familie en een paar vrienden. We zaten aan een gezellig gedekte tafel, waar we om half 3, na het uitpakken van de leuke cadeautjes, heerlijke taartjes, stukjes quiche en sandwiches kregen met grote potten thee. Tussendoor liet ik mijn gasten de “wie kent mij” quiz doen, die ik ook zondag 4 november had gedaan. Aan de hand van vragen van theezakjes, had ik mijn vier antwoorden samengesteld en er moest worden geraden welk antwoord op mij van toepassing was. Het was lastig, want bij het nakijken zei ik vaak: “Het zóu kunnen, maar het andere antwoord is beter”. We hebben er erg om gelachen, uiteindelijk had iedereen als score: “Leuk dat je meedeed, je hebt me nu beter leren kennen”.

Mijn broer en zus hadden een leuk ABC over mij gemaakt. De allermooiste letter vond ik de M: de M is van Mooi. Jij ziet  in kleine dingen grote schoonheid. Hoe prachtig is dat. Als afsluiting van de High tea kregen we allemaal nog een glaasje witte wijn of fris met een toastje zalm. Het was een erg gezellige middag, waarvan Linda leuke foto’s heeft gemaakt, zodat ik nog heerlijk kan nagenieten.

60 jaar…. het waren gezellige dagen met veel leuke verrassingen. Ik ben van plan er er een fotoboek van te maken, zodat ik nog heerlijk kan nagenieten van al deze mooie momenten.

Zondag 30 september was het weer zover: ons jaarlijkse familiedagje. Deze twaalfde keer was het de beurt aan “Apeldoorn” om iets leuks te bedenken om met de, steeds groter wordende groep, te doen.

Uit alle hoeken van het land kwamen we om 12.30 uur samen in het huis (tuin) van Esther en Bob. We aten eerst broodjes, die van te voren waren klaargemaakt, waarna Esther en Bob vertelden wat we zouden gaan doen.

We zouden in vier groepen uiteengaan en met elektrische fietsen een puzzeltocht doen in het stadse deel van Apeldoorn en in de bossen rondom de stad. Sinds juni was Esther bezig geweest om de tocht uit te zoeken en de vragen er bij te bedenken. Bob had de route een aantal keer gefietst, om te checken of alles klopte wat Esther had bedacht.

Nadat we groepjes hadden geformeerd, gingen we om de 10 minuten van start. De eerste groep begon rechtsom, de volgende linksom enzovoort. Mijn groepje begon met de route door de bossen. Heerlijk om dan een elektrische fiets te hebben. Heuvel óp ging heel soepeltjes en ook bij tegenwind was kracht zetten niet nodig. Ik fietste steeds achteraan het groepje en liet de jongelui, Emma, Febe en Vincent de route en vragen oplezen en invullen. Ik maakte bij verschillende stops foto’s van ons groepje en de groepjes die we onderweg tegen kwamen. Onderweg maakten we twee keer een grote stop, om de huizen van Marco en Vincent te bekijken. Heel leuk om te zien hoe mijn neven nu wonen.

Rond 16.00 uur waren we terug op de Jachtlaan, waar we nog een paar laatste vragen moesten beantwoorden. O.a. “Hoeveel ballen zitten er in deze bak?” Altijd lastig, maar ons groepje had het op twee ballen na goed: 123. Tijdens het napraten over de fietstocht, mocht Noah de vissen uit de vijver eten geven. Met z’n kleine vingertjes gooide hij een voor een de gekleurde korreltjes in het water. Na een tijdje zette Bob de grote bak met voer weg, maar Noah wist het voor elkaar te krijgen nóg een handje met voer te krijgen voor de vissen.

Omdat Bob van de cijfertjes is, zocht hij uit, welk groepje uiteindelijk de meeste punten had behaald. Dat was het groepje van Linda, Max, Menno en Romy. Zij kregen elk een gouden beker. De zilveren beker ging naar mijn groepje en de rest kreeg een bronzen beker als herinnering. Na het maken van de groepsfoto met de zelfontspanner, gingen we heerlijk BBQ-en met vlees, vis, salade, stokbrood en lekkere sausjes. Ondertussen werd er heel wat afgekletst en gelachen. De BBQ sloten we af met een ijsje en na een kopje koffie gingen we allemaal weer huiswaarts.

“Apeldoorn”, bedankt voor de organisatie, het was een gezellige middag. En wat hadden we een geluk met het weer.
Inmiddels staat de volgende familiedag al in de planning: zondag 29 september 2019!

In het fotoalbum “Familiedag 2018” staan nog meer leuke foto’s van deze gezellige dag.

Afgelopen januari stond er een leuke column van Paul de Leeuw in het AD: “Happy 2017”. Hij begon zijn column met “Wat heerlijk om het getal 17 weer eens op te schrijven. Het lijkt al weer zo lang geleden dat ik 17 was. Een kop vol krullend haar, tuinbroek, zelfgebreide truien en de Dolly Dots nog bij elkaar”.

Naar aanleiding van zijn column, ben ik eens terug gaan kijken/lezen, naar wat ik deed als 17 jarige. Het was een jaar met bijzondere hoogtepunten. Toen ik net 17 was, in december 1975, deed mijn moeder op 45-jarige leeftijd haar doctoraal sociologie in Leiden. Tijdens het wachten op de uitslag, moesten we wachten in het beroemde “zweetkamertje”, dat indruk op ons maakte met alle namen op de muur.

Een half jaar later, in juni 1976, stond ik in het middelpunt. Tijdens het vakantiewerk in bejaardentehuis Schoorwijck hoorden vriendin Astrid en ik dat we geslaagd waren voor ons HAVO examen. Ik zie ons nog dansen door de gang daar en de stevige omhelzing van mijn moeder bij thuiskomt kan ik mij nog altijd goed herinneren. Zó blij was ze voor mij. De HAVO haalde ik vooral op doorzettingsvermogen en inzet. Het in een keer slagen zorgde voor een heerlijk gevoel.

In de lange zomervakantie die volgde, ging ik op Tienertoer met Esther. We bezochten Veere, Middelburg en het Openluchtmuseum. Met het gezin gingen we met de trein naar Frankrijk waar we in Souillac een bungalowtent hadden gehuurd op camping “La Draille”. Op het terrein konden we zwemmen, gingen we ’s avonds na het eten volleyballen en “naar de disco”. Na die zomervakantie begon ik met de PA (Pedagogische Academie), toen nog een 3-jarige opleiding. We begonnen het studiejaar met een werkweek in Havelte, waar we elkaar beter leerden kennen onder leiding van een vormingsleider.

Paul de Leeuw schrijft ook over 17 jaar geleden, het jaar waarin hij in het huwelijk trad “met de man die alles kan”.
Wat deed ik 17 jaar geleden? Het was toen nét het jaar 2000. Ik herinner me nog het “aftellen” in de krant, tot dit bijzondere jaar. Precies 17 jaar geleden waren mijn kinderen 8, 5 en 3 jaar. De oudste twee zaten op de basisschool en de jongste bezocht twee keer per week de peuterspeelzaal. Ik werkte twee dagen in Poeldijk en op mijn vrije dagen was ik heel wat “heen en weer” aan het rijden:  Van de gymles van Febe, naar de tennistrainingen van Joep en naar De Fluit, waar ik zelf op dinsdag en zaterdag badminton speelde.

Op de Valentijnskaart van 17 jaar geleden schreef Eus: “Twee mijlpalen dit jaar. 20 jaar samen en 12,5 jaar getrouwd. Op naar de 25!” En nu, vandaag op Valentijnsdag 2017, zijn we 37 jaar samen en in september 30 jaar getrouwd.
Onze kinderen vliegen uit en gaan we binnenkort een nieuwe fase in, als we voor het eerst opa en oma worden.