Dinsdag 31 juli, onze laatste echte vakantiedag, sloten we af op ons favoriete stukje strand van Santa Eulària.

Rond 17.30 uur namen we de bus naar Eivissa, om onze vakantie gezellig af te sluiten. We kochten nog wat cadeautjes en hadden helemaal niet door dat het al 19.30 uur was. Het was dat Linda even op haar mobiel keek, voor ons gevoel was het veel vroeger. Omdat we het deze laatste avond niet te laat wilden maken, stopten we met winkelen en zochten we een restaurantje op. We kwamen uit bij een restaurantje waar we vorig jaar zo leuk hadden gegeten: La Solera, bij de haven. We namen weer een starter en een hoofdgerecht, die we samen deelden.

Daarna liepen we nog even langs de sieradenkraampjes, waar we een zelfde armbandje kochten. Dit hadden we een week geleden ook al gedaan, maar die armbandjes waren na een paar dagen al los gegaan bij de sluiting. Daarom nu maar een armbandje gekocht dat vastgeknoopt moest worden, zo weten we zeker dat het voorlopig goed blijft zitten.

In het voetgangersgebied bij de haven maakten we nog even foto’s bij het beeld van de beroemde foto van Toni Riera. Ook deze avond stond de bus weer voor ons klaar en kwamen we rond 23.00 uur aan in Santa Eulària, waar we onze koffers alvast inpakten. Voor de vakantie had ik voor twee euro een handweger gekocht om de koffers te wegen. Ideaal, want zo konden we alles zó rangschikken dat het gewicht precies klopte (10 kg voor de handbagage koffer en 20 kg voor de grote koffer). De volgende dag zagen we op het het vliegveld dat we het inderdaad keurig hadden gewogen. De twee koffers wogen samen precies 30 kg.

Na een voorspoedige reis met eerst de bus en daarna het vliegtuig, kwamen we woensdag 1 augustus om 18.00 uur aan op Schiphol. Daar stond Eus ons al op te wachten en gingen we gezellig even een hapje eten. Rond 21.00 uur kwamen we weer thuis, na een heerlijke, zonnige, rustige vakantie. Wie weet gaan we over twee jaar weer naar Ibiza, er zijn nog genoeg dingen die we willen ontdekken of nogmaals willen doen. “Ebusus” is in elk geval een appartement om te onthouden.

Op de vijfde dag van onze vakantie gingen we met de bus naar een voor ons nog onbekend strandje, Cala Lleyna, ten noorden van Sant Eulària. De bus deed er 20 minuten over. Toen we uitstapten vroegen we de buschauffeur de weg naar het strand, omdat we geen strandopgang of iets dergelijks zagen.

Hij wees ons een weg, maar toen we een heuvel af en daarna door een bos liepen, dachten we: “Dít kan vast niet goed zijn”. Daarom liepen we maar weer terug en vroegen bij een receptie van een resort nogmaals de weg. Het was er verder helemaal uitgestorven, wel veel huizen achter muren en hekken, waar je soms stemmen hoorde, maar niemand zag. De receptioniste had het over een supermarkt en een pizzeria die we voorbij moesten lopen en wees naar een weg. Wij dachten, de weg die we ervóór al hadden gelopen, dus gingen we weer de heuvel af, door het bos en liepen nu verder door.

We kwamen echter uit bij een pad langs een rotswand, waar we links vissershuisjes zagen en rechts in de verte het strand waar we heen wilden. Ook zagen we daar de trap waar de receptioniste het over had. Duidelijk was, dat dit tóch niet de juiste weg was. Wél stonden we op een prachtig uitzichtpunt met een wijds gezicht over de Middellandse Zee. Nadat we wat foto’s hadden gemaakt, liepen we weer het pad terúg voor poging nummer drie.

Gelukkig ging het hierna goed. We vonden de weg met de supermarkt en de pizzeria en de trap, waarmee we uitkwamen op Cala Lleyna. Een mooi strand, waar het water ook weer de prachtige blauwtinten had als bij Cala Sant Vicente. Het liep hier heel langzaam af, zodat je een eind kon doorlopen in zee voor je moest gaan zwemmen. Hier hebben we heerlijk gezeten, gekeken, gelezen en gezwommen.

Om 18.00 uur liepen we weer terug naar boven en gingen we op het terras zitten van de pizzeria. We namen er een drankje en brood met aiolie en fijngemaakte zwarte olijven. Heerlijk, vooral het gekruide brood dat we er bij kregen. Om 20.20 uur namen we de laatste bus terug naar Sant Eulària, waar we nadat we ons hadden afgespoeld, nog even naar de boulevard liepen om de bloedmaan te bekijken. Toen de maansverduistering op z’n hoogtepunt was, om 22.22 uur, zaten we met een ijsje op het strand, te kijken naar de maan, die als een oranje knikker aan de hemel stond. Later lazen we op Instagram dat de heldere lichtpunt onder de bloedmaan, geen ster was, maar Mars, die dus ook heel duidelijk te zien was.

Nadat we wat boodschappen bij de Spar hadden gedaan en lekker hadden ontbeten op ons balkon, gingen we naar het deel van het strand van Sant Eulària, waar we de eerste dag ook hadden gezeten.

Het was behoorlijk warm, omdat er bijna geen wind stond. De zee was dan ook heel kalm. Ons parasolletje zorgde voor wat schaduw en af en toe was het heerlijk om even af te koelen in de zee. We zagen weer van alles op het strand: veel gezinnen met kinderen, een oud vrouwtje dat door de reddingsbrigade werd geholpen om uit de branding te stappen en veel bootjes vlakbij en verder op zee. We zagen Ferry’s die bij de haven aankwamen om mensen af te zetten of op te pikken, luxe boten en zeiljachten en kinderen die les kregen in kleine zeilbootjes. Een en al bedrijvigheid op het strand en op zee, leuk om te zien.

Om 15.00 uur liepen we weer richting “Ebusus”, waar we ons afspoelden en wat aten. Twee uur later namen we de bus naar Eivissa/Ibiza stad. Aangekomen liepen we gezellig door de winkelstraat en kochten – natuurlijk- weer wat nagellakjes bij de Kiko. Ook bij Stradivarius vonden we allebei een leuke zomerbroek. Daarna liepen we het oude centrum in, waar we bij Llaollao een heerlijk ijsje aten.

Inmiddels was de zon wat gaan zakken en zochten we een mooi plekje om foto’s van elkaar te maken. We herinnerden ons een plekje “ergens in de oude burcht”, dus liepen we door de poort naar boven. Bij een doorgaande weg, zagen we een trap in een steegje. Linda ging even kijken waar die op uitkwam, en zei toen: “Kom maar, dit is super”. En inderdaad, we zagen een smal straatje, met een prachtige Bougainville met knalroze bloemen. Als je de andere kant op keek, zag je een oud gebouw, prachtig als achtergrond voor de foto’s. Na het maken van de foto’s liepen we -voorzichtig over de gladde stenen- weer naar beneden.

We aten bij een restaurantje in de oude burcht, waar we weer een starter en een hoofdgerecht namen, die we deelden. Precies genoeg zo voor ons beiden. Inmiddels was het donker geworden en liepen we naar de bushalte, waar de bus naar Sant Eulària al klaar stond. Toen we om 23.00 uur terugliepen naar “Ebusus” zaten er nog heel wat mensen buiten te eten. Op ons balkon dronken we nog een glaasje Sangria en bekeken we de foto’s die we geschoten hadden in Ibiza-stad. Ook lazen we weer over de hittegolf in Nederland en plaatste ik op Facebook: “Bizar, wij zoeken “de koelte” op, op Ibiza. Hier is het 30 graden, in Nederland 35″.

Elke woensdag wordt in Es Canar, bij Punta Arabi, onder de pijnbomen een Hippymarkt georganiseerd. Dit jaar alweer voor de 45e keer. Op deze markt vind je veel creatievelingen, die hier een keer per week hun waar te koop aanbieden.

Linda en ik bezochten dit jaar voor de derde keer deze markt. We gingen met de bus naar Es Canar, waar het nog een klein kwartiertje lopen was naar Punta Arabi. Het was woensdag 25 juli erg warm en heel druk toen we richting de markt liepen, dus pet op, rustig aan lopen en tussendoor veel water drinken.

Op de markt werd het na 13.00 uur rustiger, zodat we alles bij “de tweede ronde” beter konden bekijken. We kochten leuke cadeautjes voor die en gene en ik kocht er een heerlijk zomerjurkje (mooi voor alle aanstaande hittegolven die voor komende jaren worden voorspeld) en een origineel gekleurd armbandje. Rond 15.30 uur liepen we weer terug naar de bushalte. Onderweg bleven we nog even kijken bij een prachtig uitzichtpunt, waar je ver over de Middellands Zee kon kijken en de mooie blauw tinten van de zee zag.

We werden aardig loom van het lopen (slenteren) en van de warmte. Daarom na thuiskomst lekker op bed gezeten, nadat we ons hadden afgespoeld onder de douche. Op het eind van de middag stond de zon pal op ons balkon, het was daarom te warm om hier te zitten. Maar in de studio, met de ventilator aan en de gordijnen bijna dicht, was het prima uit te houden. Om 20.00 uur gingen we in het straatje van ons appartement eten bij een India’s restaurant. We aten rijst met Tiki Masala, een heerlijk gerecht. Het werd langzaamaan donker en we zagen steeds meer mensen langslopen, fris gedoucht en leuk aangekleed, op zoek naar een eettentje.

Toen we klaar waren met eten, liepen we nog even over de mooie boulevard, met de vele eettentjes en de fontein met gekleurde lampjes. De volle maan scheen prachtig over het water en in het water dobberde bootjes met bovenin de mast een klein lampje. Het was een mooi einde van een leuke dag.

De tweede dag van onze vakantie begonnen we heerlijk rustig. Eerst deden we wat boodschappen en maakten daarna ons ontbijt klaar, dat we op ons balkon opaten. Ondertussen lazen we wat en schreef ik in mijn notitieboekje over onze eerste vakantiedag.

Om 13.00 uur namen we bus 16C naar Cala Sant Vicent, in het Noord-westen. Over steile wegen met haarspeldbochten reden we door de beroemde hippieplaats Sant Charles, waar ook de hippiemarkt Las Dalias zich bevindt en kwamen we rond 13.30 uur aan op het strand van Sant Vicente. Het strand ligt in een middelgrote baai, waar het zeewater een prachtige blauwe kleur heeft. Er stond een straffe wind, maar dat voelde wel fijn aan. Door de wind waren er hoge golven, zodat je tijdens het zwemmen góed je mond dicht moest houden, anders kreeg je zo een hap zout water naar binnen.

Tegen 18.00 uur ruimden we alles op en gingen we wat drinken en een hapje eten bij “On the beach”, een hippe strandtent met een Nederlands eigenaar. Om 20.00 uur namen we de bus terug naar Sant Eulària, waar we eerst gingen douchen en daarna gezellig gingen lezen en schrijven op het balkon, net zoals we onze dag waren begonnen. Om 00.00 uur sloten we de dag af met het sturen van een filmpje naar Febe, waarmee we haar feliciteerden met haar 24e verjaardag.