Afgelopen week heb ik het boek “Rafa” uitgelezen. Een prachtig boek waarin hij vertelt over zijn jeugd, zijn ontwikkeling als speler en het verloop van zijn bijzondere carrière.

Bij het lezen van dit boek dacht ik vaak terug aan de vele herinneringen die wij op de tennisbaan hebben liggen. Natuurlijk heel andere herinneringen dan deze sterspeler, maar vanaf het moment dat ook Joep ging tennissen, waren wij vaak op de tennisbaan te vinden.

Het begon met Eus, die na zijn badmintoncarrière, startte met tennis. Dat was vooral vanuit een praktisch oogpunt. Toen Joep een baby was konden we hem tijdens onze badmintonwedstrijden nog wel in de maxi-cosi naast de baan zetten of een oppas zoeken, maar dat werd lastiger toen hij ouder werd. Daarom bleef ik badminton spelen, met competitie in het najaar en ging Eus tennissen. De tenniscompetitie begon in het voorjaar, dus zo konden we elkaar mooi aflossen.

Eus speelde eerst op Mariahoeve, waar ik met Joep vaak ging kijken. Toen Joep een jaar of vier was kreeg hij een kindertennisracket en al gauw zagen we dat hij het spelletje ook leuk vond. Zelfs in de huiskamer werd er getennist tegen de deur, die als oefenwandje werd gebruikt. Nadat Joep als zesjarige zijn A en B zwemdiploma had gehaald, werd hij lid van TCO op Overdam in Leidschendam, waar Eus ook inmiddels lid geworden was. Het tennispark lag op loopafstand van ons huis, zodat we hier vaak te vinden waren. Twee keer per week trainen, de woensdagmiddagcompetitie, daarna competitie op de zaterdag en later de zondag, het was een gezellige tijd met een leuke groep jongens en meiden.

Ook Febe en Linda kozen na het behalen van hun zwemdiploma’s voor tennis. Naast alle trainingen en competitiewedstrijden werd er regelmatig deelgenomen aan toernooien. Clubtoernooien, jeugdtoernooien op sterkte in de regio, waar de meiden vaak samen uitkwamen in de dubbel, elke vakantie werd er wel voor iets ingeschreven. Aan het Herfsttoernooi van Delftse Hout bewaren we de beste herinneringen. Hier hebben Joep, Febe en Linda jaren aan meegedaan, het was altijd een sportieve en gezellige week. Toen Joep 18 was en voor het laatst had meegedaan, werd hij door de wedstrijdleiding in het zonnetje gezet, omdat hij zoveel jaar van de partij was geweest. Het was mede een fijn toernooi, omdat er op tijd werd gespeeld. Zo wist je als ouder precies wanneer je kind de baan op moest. Handig als je er drie hebt die meespelen met verschillende onderdelen!

De tennisgroep op Overdam viel uit elkaar toen er door velen werd begonnen met studeren en “op kamers” gaan. Toch is het leuk om te zien, dat Febe weer tennist in Amsterdam, Joep allerlei andere racketsporten aan het uitproberen is en Linda ook nog regelmatig een balletje slaat met vrienden en vriendinnen.

Ik hou het bij badminton. Toen de meiden begonnen met tennis, ben ik kort lid geweest van TCO om met hen te oefenen. Maar het snelle spel van badminton trok me meer. Tennis vind ik wel erg leuk om naar te kijken. De wedstrijden van de kinderen waren altijd heel leuk om te volgen, maar ook “the greatest match ever played” tussen Nadal en Federer op Wimbledon in 2008, die ik volgde op de TV kan ik me nog goed herinneren. Deze wedstrijd wordt prachtig beschreven in het boek van Rafa. Dit boek en het boek over Serena Williams, dat ik een paar jaar geleden heb gelezen, zijn aanraders voor wie van tennis spelen of kijken houdt.