Dinsdag 11 juni was het dan zover: de Leeuwinnen zouden aftrappen voor hun allereerste wedstrijd van het WK. Omdat het WK voetbal dit jaar in Frankrijk werd gehouden én de poulewedstrijden aan te rijden zouden zijn, besloten Eus, Linda en ik de eerste wedstrijd in Le Havre bij te gaan wonen. Via de Fifa kochten we al vroeg kaarten, om zeker te zijn van een plaats.
Op zondag 9 juni reden we om 10 uur richting de Franse havenplaats, waar we een leuk, kleinschalig hotel hadden geboekt, op loopafstand van de boulevard en naar later bleek, de fanzone. Maandag 10 juni vermaakten we ons, ondanks de regen, prima in en rondom de stad.
’s Morgens bezochten de St. Joseph’s Church, een rooms-katholieke kerk. Van 1945 tot 1964 gaf de stad Le Havre de opdracht aan Auguste Perret om leiding te geven aan de wederopbouw van de stad nadat deze was verwoest door de Britten tijdens de Tweede Wereldoorlog. De St. Jozef werd gebouwd tussen 1951 en 1957/58 als onderdeel van deze opbouw. De enkele, centrale toren van 107 meter hoog, is goed zichtbaar vanuit de haven van de stad.
’s Middags reden we met de auto naar d’Étretat. De hele kust van d’Étretat is beroemd vanwege de gigantische krijtrotsen, waar één gedeelte iets weg heeft van een olifantenslurf. Ook de andere gebogen krijtrotsen zorgen voor de prachtige uitzichten waar d’Étretat zo beroemd om is. De krijtrotsen zagen we het best toen we aan de zuidkant de berg verder opliepen. Vanaf de boulevard gaat er een trap en weg naar boven toe die zich verder en verder vervolgt langs de krijtrotsen.
Boven aangekomen genoten we van het prachtige uitzicht en bezochten Linda en ik de tuinen van d’Étretat. Twee Russen kochten enkele jaren geleden een villa met bijbehorende tuin aan de rand van d’Étretat en restaureerden de meer dan een eeuw oude tuin. Vanaf 2017 kun je deze prachtige tuin bezoeken. De villa werd rond 1905 gebouwd voor Madame Thébault, een actrice uit het stadje, die bevriend was met de beroemde schilder Claude Monet. Zij liet op het erf een boom planten, die de aanzet vormde voor een uitgebreide tuin, de basis van de huidige Jardins d’Étretat. De Russische landschapsarchitect Alexandre Grivko heeft het geheel nu gevormd tot een groen paradijsje aan de kust. In de opbouw van de tuin herken je de omgeving terug, bijvoorbeeld de werking van eb en vloed, en de ronde vormen van de gesnoeide planten en struiken lijken op de zee, altijd in beweging. Tussen de struiken, die prachtig zijn gesnoeid, zijn allerlei kunstwerken te vinden die de bloemen, bomen en planten mooi aanvullen.
Hoewel de wedstrijd dinsdag pas om 15.00 uur zou beginnen in stadion Océane, waren we de hele dag bezig met de voorpret. De dag begon in de fanzone, waar we de eerste hordes oranje supporters zagen, met een optreden van “de gebroeders Rosso”, die de stemming er goed in wisten te brengen. Anderhalf uur later, liepen en zongen we als een oranje sliert achter de Oranje bus aan naar de pendelbussen die ons naar het stadion zouden brengen. Fransen, die langs de weg stonden en uit de ramen hingen, keken hun ogen uit. Na de strenge controle bij de ingang gingen we om 13.00 uur het stadion in, en waren we heel blij dat het juist deze dag stralend weer was. We hadden plaatsen vlakbij het veld en konden de Leeuwinnen dan ook heel goed zien tijdens de warming-up en de wedstrijd. Toen ik al vrede had met 0-0, omdat Oranje niet goed speelde, viel tóch het winnende doelpunt voor Nederland. Het Oranjelegioen sprong als één man op, het was prachtig om deze ontlading mee te maken. Dat deze overwinning het begin zou zijn van de zegetocht van de Leeuwinnen wisten we toen natuurlijk nog niet. Hoe het is afgelopen weten we allemaal, maar die allereerste wedstrijd in Le Havre was voor ons heel speciaal, want “wij waren er bij”.
Zaterdag 28 juli zaten we weer eens ouderwets met ons bord op schoot voor de tv, omdat de voetbaldames om 18.00 uur de EK kwartfinale tegen Zweden speelden. In de poulefase waren de Leeuwinnen als eerste geëindigd, en nu mochten ze het opnemen tegen Zweden, dat tweede was geworden in poule B. Zweden, dat de laatste negen keer de poulefase op een EK overleefde, was een geduchte tegenstander.