Jeugdvrienden, schoolvrienden, sportvrienden… Aan mijn sportvrienden heb ik fijne herinneringen. Over een aantal sportvrienden zal ik iets meer vertellen.
In september 1974 werd ik als 15-jarige lid van badmintonclub SIO. Na een aantal jaar bij “de jeugd” te hebben gespeeld, ging ik in het seizoen van 1976/1977 voor het eerst “op de avond” bij de senioren spelen en werd ik ingedeeld voor de seniorencompetitie.

De vereniging werd groter en er kwamen steeds meer nieuwe leden bij. Ik leerde Eus kennen en speelde competitie met Fee, Roy, Edu, Betsy en Sjaak. We noemden ons FRIEBS (onze beginletters achter elkaar). Naast het badmintonnen deden we heel veel voor de vereniging zoals de SIO-sirene (het clubblaadje) in elkaar zetten, het Internationaal Jeugd Badmintontoernooi organiseren en het eerste team aanmoedigen in Brabant. Daarnaast waren we druk in de weer met gezellige etentjes, muziek maken en verjaardagen en huwelijken vieren. Ook speelden we met elkaar verschillende toernooien zoals het jaarlijkse LOB-toernooi, toernooien in België en Engeland en het 24-uurs toernooi in Huizen. Hier moest je ook ’s nachts de baan op voor een wedstrijd en deed je tussendoor hazenslaapjes op veldbedden. Ik moet er nu níet meer aan denken, maar gezellig dat het toen was. Van een aantal badmintonvrienden hebben we helaas veel te vroeg afscheid moeten nemen. Een aantal mensen uit die tijd zie ik nog regelmatig of heb ik contact via Facebook.

In 1999 gingen de twee Leidschendamse badmintonverenigingen fuseren. SIO en Leyton werden samen Orbiton. Dit was een goede stap, omdat er toen meer mensen waren om mee te spelen. Toen de kinderen wat groter waren, ging ik weer competitie spelen. Na een paar keer invallen, werd ik vanaf seizoen 2002/2003 vast ingedeeld in het “Smiley-team”, dat bestond uit Fred, Frank, John, Sylvia en Linda. Won je een wedstrijd, dan kreeg je een “Smiley”. Degene met de meeste smileys op het eind van het seizoen was tijdens het afsluitende etentje “gast aan tafel”.

Helaas ging het in 2008 helemaal fout tijdens een damesdubbel. Ik maakte een rare draai met mijn rechterknie en sindsdien is deze knie een zwakke plek. Competitie spelen doe ik niet meer, maar het “Smiley-team” aanmoedigen tijdens de thuiswedstrijden in De Fluit doe ik nog wel. Altijd heel gezellig om elkaar weer te zien en te spreken. Sinds een aantal jaar speel nu op de dinsdagmorgen bij “de oudere senioren”. Hier spelen ook badmintonvrienden van de “SIO tijd” en maak ik weer nieuwe vrienden waar ik mee badminton, gezellig uit eten ga en activiteiten organiseer voor onze vereniging.